Didi gaat deze zomer nadenken. Vorig jaar om deze tijd zat hij ook in zijn rode rubberbootje op de Middellandse Zee. Toen bedacht hij niet alleen ‘het eerlijke verhaal’, maar ook de punchline ‘Nu doet u het weer’. God, wat was hij gelukkig. Wat hij toen ook bedacht, ik ga niet het kabinet in, ik blijf in de Kamer. De naam van Frits Bolkestein viel veelvuldig. Zo ging hij het ook doen. Frits schreef, tijdens het eerste paarse kabinet, met zijn oranje marker het VVD verhaal vanuit de Kamerbankjes. Didi ging die Bolkestein-rol vertolken.
Maar niks van dat alles. Didi legt uit. Didi verdedigt. Didi sjouwt met hamers en sikkels om dit kabinet maar te redden. Aan zijn eigen verhaal komt hij helemaal niet toe.
Hoe anders is dat met Halbe Zijlstra. Vandaag had hij weer een opiniestuk in De Volkskrant. De Tweede Kamer dient teveel moties in, teveel vragen, teveel geklets. Eerder schreef hij al een visie op de verzorgingsstaat, die kleiner moet, zoals alles bij de VVD kleiner moet. Hoewel beide essays niemendalletjes waren, positioneert hij zich steeds meer als onafhankelijke ‘denker’. Halbe doet dat met een Ruttistische glimlach.
Dat doet Didi pijn. Halbe de denker. Verdikkie. Wie is hier nu eigenlijk de denker? Als Didi zijn rubberbootje weer op het strand trekt, vertelt hij aan zijn Tineke dat het allemaal anders wordt. Fuck dat eerlijke verhaal. Fuck dit kabinet. Hij neemt de houding van een gewichtsheffer aan en zegt dan strijdvaardig: Ik ga een boek schrijven. Over visie. Over vergezichten. De titel heeft hij al: ‘Didi’s heerlijke verhaal.’
Ook de cover ziet hij al voor zich. Hijzelf in een rood zwembroekje op een wit strand. Achter hem staat Jetta Kleinsma zijn rug in te smeren.
Marcel Duyvestijn heeft aangeboden om ‘Didi’s heerlijke verhaal’ te schrijven. Vandaag kwam het bericht dat hij geen interesse heeft. www.liefdevollid.nl
