De Telegraaf vermeldt dat de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb door de radicale prediker Fawaz Jneid is bestempeld als afvallige moslim. In salafistische kringen komt dat neer op een doodvonnis, vermeldt de krant. En verder: “Terrorismebestrijder Dick Schoof van de NCTV maakt zich zorgen.”
Zorgen. Dat maken we ons al twintig jaar. Maar hoe kan het zijn dat de Nederlandse overheid dit probleem nog steeds niet onder controle heeft? Hoe kan het zijn dat de Nederlandse overheid moeilijkheden opwierp ten aanzien van het verschaffen van een adequate publieke beveiliging voor de best bewaakte vrouw van Frankrijk, Zineb El Rhazoui, toen deze onlangs een bezoek aan De Balie bracht? Hoe kan het zijn dat Kamerleden nog geen vragen hebben gesteld aan de verantwoordelijke minister(s)? Hoe kan het zijn dat de Nederlandse staat en samenleving mensen als Theo van Gogh, Ayaan Hirsi Ali, Ahmed Aboutaleb, Ahmed Marcouch en Geert Wilders maar een beetje laten bungelen, ten prooi aan fatwaroeptoeters en hun executeurs?
Hier komt mijn verklaring:
Een belangrijk punt is dat de bakfietsjes in Amsterdam erg geschrokken zijn van mijn vermelding van ‘GW’ in het hiervoor gepresenteerde lijstje. Aboutaleb, okay. Maar Wilders, die heeft er toch om gevraagd? Hij doet hele provocerende uitspraken. Discriminerende uitspraken. Haatdragende uitspraken. Alt-right uitspraken. Voor de bakfietsjes maakt dat ‘GW’ een beetje vogelvrij. Daarom vinden zij het (okay, niet ‘goed’) maar toch wel ‘een beetje begrijpelijk’ dat ‘GW’ is veroordeeld op grond van discriminatie wegens ‘ras’, terwijl Marokkanen, zoals bekend, geen ras zijn. En ook snappen zij niet dat voor de fanatici het niet uitmaakt of zij te maken hebben met ketters, godslasteraar of apostaten. Zij zijn allemaal de dood waardig.
Sinds mijn Tegen de decadentie (2004) tot aan Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders (2016) en In Naam van God (2018) ben ik gefascineerd door die wisselwerking van aan de ene kant de kwaadaardige onnozelheid van de politiek-bestuurlijke elite en aan de andere kant het oprukkend fanatisme dat men maar niet onder de knie kan krijgen.
Het is een duivelse combinatie: naïviteit en fanatisme. En het gaat dus gewoon door. Al twintig jaar lang.
