Sommige oorlogsbeelden zijn helemaal niet sexy. We bekijken ze vluchtig vanonder onze droogkap en slaan om naar Miley Cyrus (naakt! U hoort het goed). Andere beelden gaan de wereld over en raken iedereen. Opeens is diezelfde oorlog een schande, een gruwel. We moeten ingrijpen, we kunnen dit niet met lede ogen aanzien. Wat maakt het verschil? “Nieuwe” wapens. Zenuwgas in plaats van bommen of kogels. Wat errugggg!
Dood is dood, zou je zeggen. Maar neen, dood aan een nieuw wapen doet ons even lang genoeg uit onze apathie ontwaken om ‘schande’ te roepen, waarna we terug in onze kapperstoel zakken en op facebook een dode baby liken om onze solidariteit te tonen. Ja, dat is het andere ubersexy oorlogsbeeld. Dode kinderen, zieke kinderen, zielige kinderen, dat raakt onze verstorven hartjes nog net.
Opeens is Nederland ook niet meer vol. Alleen Ahmed moet oprotten. Przemek moet snel ergens anders gaan zuipen met zijn maten, maar al die sarin-schatjes mogen bij ons komen. Daar gooien we de quota voor omhoog, de grenzen voor open. Kinderen doen ons wat. Ze werken op ons sentiment en als we om ze geven, voelen we ons een beter mens. Onze kitsch-sentimenten geven ons een goed gevoel over ons zelf. Mauro met traan als het moderne zigeunerjongetje. En dan had hij nog geeneens kanker.
Want dat is wel het allers seksiest van alles: kindertjes met kanker! Jezus wat errrug, wat errug. Kanker en dan de grens over? Wat een kika-klote streek van de Nederlandse regering. Hoe kunnen we daar hard tegen zijn? Kinderen kunnen er allemaal niets aan doen. De alvleeskliergeworden onschuld zijn ze. De kanker van een kind doet je beseffen dat je leeft. Verder mag op zich iedereen doodsterven hoor. Andere asielzoekers uit oorlogsgebieden, lekker gewoon in je eigen land onder een bom gaan liggen, joh. Zoek het uit. Maak elkaar lekker af. Maar niet met gas, want dat is erg. En van kinderen moet je afblijven, want dat is een schande, laat de wereld maar branden.
Goed, ik ga nu drie dode gasbabies adopteren. En nee natuurlijk is dat geen oorlogspropaganda, natuurlijk worden die kinderen niet ingezet voor meer medelijden. Overal is oorlog maar het land met de doodste kindertjes wint. U vindt mij cynisch? Oeps… sorry KINDERPARDON.
Ik zei het allemaal hardop. Wat errug, wat errug allemaal. Wie wil mijn haar doen?
Dit artikel werd eerder gepubliceerd op Wijhatenalles.nl.
