Wat is dat toch, waarom zitten wij midden in een complete sociaalculturele escalatie opgescheept met slappe, weerloze anderewangwatjes? Hoe kan het dat de media en de meningenmakelaars overwegend van dermate dichtgetikt politiek-correcte snit zijn dat zij dwars tegen de stroom van nieuws en realiteit in blijven zwemmen als een zalm naar zijn paaigebied?
Al jaren liegen zulke mensen zichzelf voor. Soit, het is makkelijk om er een pluizig multicultureel wereldbeeld op na te houden als jijzelf niet in een oude stadswijk woont natuurlijk. Of in een gegentrificeerd deel, waar je na het werken in een koffiebarretje aan je coming of age-roman bij die leuke goedlachse Turkse kruidenier een bosje munt gaat halen.
Een schitterend voorbeeld van deze zelfbedwelmende lafheid is deze rêverie van James Worthy. Kumbaya en bloementuin, allemaal Imagine op 1 stemmen in de Top2000 en een hoofddoek is een lofzang van stof. Joe. Het wordt kwalijk als de realiteit zo onontkoombaar is, dat het zelfbedrog niet meer vol te houden is. En dat je anderen die nog wel een helder oog op de realiteit hebben, gaat aanvallen. De recente aanslaggolf in Europa, de asieltsunami en de gebeurtenissen in Keulen maken het nagenoeg onmogelijk om er een bloementuinwereldbeeld op na te houden. Hier begint de onschuldige naïviteit om te slaan in hallucinante gekte, en daarmee beginnen de dromers (Worthy is niet de enige) gevaarlijke trekjes te vertonen.
Zo zijn er ook nog de fopministen, die menen dat ze zowel feminisme en islam kunnen verdedigen en koesteren. Zulks is onwaar, de islam is een bijzonder vrouwonvriendelijke ideologie en moslims (m/v) met een geëmancipeerde levensinstelling bestaan wel, maar zijn domweg geen goede, echte moslims. Daar is die leer heel duidelijk over. En als je een ideologie zeer losjes moet interpreteren en zelfs verbuigen om een beetje rechtvaardig mens te kunnen zijn, is het een nare ideologie. De lofzang van stof kent maar één melodie.
De fopministen weigeren afkomst en religie als relevant te beschouwen bij het grootschalige seksueel geweld. “Witte mannen verkrachten óók!” pruttelen ze, daarmee hun wereldbeeld in stand houdend maar in één beweging hun beschadigde zusters moeiteloos opofferend aan het islamisme. Als je zo veel moet liegen om in je denkbeelden te blijven geloven, als liever je eigen vrouwen in gevaar brengt dan je ongelijk toegeeft, als je handelt op een manier die strijdig is met het behoud van je eigen vrijheid, gelijkheid en veiligheid, dan is er iets heel ernstigs aan de hand. Dat is pathologisch, anti-evolutionair, gedegenereerd zelfs.
Er is niets mis met dromen van een mooie wereld waarin iedereen lief is voor elkaar en niemand elkander de hersens inslaat. Maar als de actualiteit van alleen al de afgelopen, zeg, drie maanden, er niet toe leidt dat de dromers beseffen dat zij verder verwijderd zijn van hun idylle dan ooit, en dat zij zullen moeten vechten voor hun idealen, dan weet ik niet wat ze wel uit hun psychose krijgt. En voor de mensen die wel gewoon in staat zijn de realiteit te ervaren zoals zij is, is het bijzonder lastig om de handen vol te hebben aan de zelfbevuilende, ongecontroleerd om zich heen meppende, ijlende, zichzelf beschadigende utopisten. Wij hebben wel wat beters te doen dan hun monden af te vegen, ze bij het spoor weghouden en zorgen dat ze niet nog meer schade aanrichten.
