Er zijn tientallen redenen om niet te twitteren. Een teveel aan dagelijkse meningendiarree, andere dingen te doen hebben, teveel anonieme lafbekjes, stalkers, verslavingsgevaar of geestelijke uitputting zijn enkele van die redenen. Maar al die redenen verbleken bij de Enige Echte reden om nooit meer te twitteren: de moraalridders. Nederland is van oudsher een land van fatsoensboeren, dominees, zedenpredikers, correcten en moraalridders. Dat komt: de gemiddelde Nederlander is doorgaans te laf om een poot uit te steken op momenten waarop het er echt toe doet, waardoor de gemiddelde Nederlander zich voortdurend schuldig voelt over het eigen schrijnende gebrek aan altruïsme. En dat moet worden gecompenseerd.
Vandaar dat de gemiddelde Nederlander achteraf, zeg na de oorlog, massaal in het verzet gaat en via Twitter, lekker veilig en als het even kan anoniem, anderen wil vertellen hoe ethisch correct te handelen. Dat geeft die Nederlander toch nog een beetje het gevoel hulpvaardig en betekenisvol te zijn. Dit noemt men ook wel: ‘Moreel exhibitionisme’. Een vorm van super-egoïsme die in mei 1945 bijvoorbeeld leidde tot het kaalscheren en mishandelen van ‘moffenhoeren’ en het in mei 2013 nog dagelijks Godwins laat regenen.
Op Twitter wordt deze moraalridderij, ook wel bekend als ‘moralfagisme’ of ‘gedachtenpolitie’, door de katalysator die Twitter is gebundeld en enorm versterkt weergegeven.
In sommige gevallen leidt dit er zelfs toe dat cabaretiers(!), die toch het volledige recht hebben hun mening te uiten zoals zij dat willen en zelfs succes hebben dankzij de door hun gekozen mehode van meningsuiting, hun excuses(!) aanbieden voor zaken waaraan zij zelf helemaal niets kunnen doen. Jürgen Raymann is zo’n cabaretier.
Andere gevallen zijn nog erger. Véél erger. Neem royaltywatcher Marc van der Linden. Die wilde zondagavond dat heel Twitter(!) niet zou twitteren als zou blijken dat de twee gevonden dode lichamen de vermiste broertjes bleken te zijn (als het twee willekeurige lijken waren was stilte kennelijk niet meer nodig). Echt waar. Niet twitteren is namelijk hetzelfde als ‘stilte’.
Dat is natuurlijk niet zo, tekst is tekst en heeft helemaal niets met geluid of stilte te maken anders zou elke bibliotheek ter wereld iedereen allang doof hebben gemaakt, maar voor moraalridders is waarheid en realiteit geen belemmering. Het gaat de moraalridder er om zich zo hoog mogelijk boven de ander te verheffen en zich daar enorm deugend en goed bij te voelen.
Echt héél erg zijn de moraalridders die er inmiddels een serieuze hobby van hebben gemaakt om lijsten bij te houden met wie zich allemaal niet aan de door hun zelf en unilateraal bedachte, maar nergens vastgelegde, moraal houdt. Aart Lensink is zo’n persoon.
Volgens Lensink mag technoviking Alexander Klöpping niet over gadgets twitteren op het moment dat het landelijke nieuws verhaalt over twee dode kinderen, mogelijk de twee vermiste broertjes. Vreemd. Want aangezien Klöpping een technoviking is, twittert hij vooral over technodingen. Er zijn tenslotte al tienduizenden mensen die tegelijktertijd over twee dode broertjes twitteren, dus waarom zou Klöpping daar dan ook over moeten twitteren?
Sterker nog, de zoveel honderdduizend volgers van @alexandernl volgen hem nou juíst omdát hij over technodingen twittert.
Maar voor moraalridders als Lensink telt dat allemaal niet. Lensink is kennelijk degene die in Nederland, en aangezien het hier over het mondiale medium Twitter gaat ook gelijk maar in de hele wereld, bepaalt waarover mag worden getwittert. En hoe lang. En wanneer. En wanneer niet. En dat geldt dus voor alle miljoenen twitteraars wereldwijd.
Verder wat @recensiekoning zegt (please RT).
Nu is dit maar één Lensink. Hét probleem van twitterland Nederland is dus dat er tienduizenden Lensinks zijn. Ze zijn gewoon niet aan te slepen, laat staan te blokken of te negeren. Als paddestoelen schieten ze uit de grond, als struikrovers op zoek naar twitteraars die misschien wel iets zeggen dat volgens de Enige Echte zelfbedachte moraal helemaal niet mag.
Het zijn er inmiddels zoveel, dat het hele Twitter geen fuck meer aan is. Twitter is allang niet meer dat fijne medium voor een select publiek dat het was in 2008, waar Ons Soort Mensen zich met veel gevoel voor ironie kon verpozen en zo even weg kon zijn van het gemiddelde plebs.
Twitter is nu het zoveelste door zielige bekrompen Nederlanders totaal verziekte en door morele intimidatie en bijpassende terreur gelijkgeschakelde moralistische medium, waar er al zoveel van zijn in Nederland.
Dag Twitter! Dag gemiddelde Nederlander! Bedankt weer moraalridders!
