Deze week hebben we een debat met minister Schippers over de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). De Inspectie handhaaft de kwaliteit van de zorg in Nederland en kan slechte zorgverleners beboeten of verbieden hun beroep uit te oefenen. Het opsporen van disfunctionerende zorgverleners is speerpunt nummer 1 van de Inspectie en ze handelen een kleine 10.000 klachten en meldingen per jaar af. Doet de Inspectie haar werk goed of niet? Jaarlijks zijn er nog steeds zo’n 25.000 slachtoffers van medische fouten. De halvering van het aantal medische missers binnen vijf jaar, het ambitieuze plan van voormalig minister Klink, is niet gehaald. En er lopen nog steeds disfunctionerende artsen rond in Nederland, geschorste artsen en artsen die hier hun beroep helemaal niet mogen uitoefenen. Is het daarom dat de minister de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van zorg richting de zorgverzekeraar schuift?
Door het afschaffen van artikel 13 hoeven zorgverzekeraars geen slechte artsen meer te contracteren. De budgetpolis lijkt dus het nieuwe wapen te worden in de strijd tegen slechte zorg. Deze nieuwe polis moet de patiënt behoeden voor slechte zorg, zo heeft minister Schippers zelf gezegd. De budgetpolis vergoedt namelijk alleen zorg waar zorgverzekeraars een contract voor afgesloten hebben. En zorgverzekeraars sluiten alleen contracten met zorgverleners van goede kwaliteit. Maar waar is het bewijs dat slechte zorg geleverd wordt door niet-gecontracteerde zorgverleners? Is er ergens een overzicht van medische fouten te vinden die zijn gepleegd door artsen met of zonder contract? En als dat bewijs er niet is, waarom laat de minister zich dan zo laatdunkend uit over artsen en andere zorgverleners die zonder contract met een zorgverzekeraar werken? En hoe weet een zorgverzekeraar welke arts goede kwaliteit levert en welke niet? Welke criteria hanteren zij daarvoor? Kijken ze hiervoor naar de richtlijnen of stellen ze hun eigen richtlijnen op?
Als zelfs de Algemene Rekenkamer stelt dat zorgverzekeraars te weinig zicht hebben op de kwaliteit van zorg en dat contractering vooral op prijs plaatsvindt, waarom denkt de minister het dan beter te weten? Welk bewijs heeft ze dat zorgverzekeraars patiënten behoeden voor slechte kwaliteit?
Meten is weten. Ik zal daarom voorstellen een onderzoek te starten waarbij alle medische fouten in kaart gebracht worden, inclusief de verhouding tussen gecontracteerde (en zo ja welke zorgverzekeraar) en niet-gecontracteerde zorgverleners. En de Inspectie voor de Gezondheidszorg moet haar aanpak over een andere boeg gooien. Fouten zijn nooit helemaal te voorkomen, daarom moeten artsen in teamverband elkaar controleren en corrigeren. Vergelijkbaar met de luchtvaart door bijvoorbeeld briefings te organiseren, voor en na een ingreep. Wat ging er goed, wat kan er beter? Alert zijn op fouten en elkaar corrigeren is noodzakelijk. Wie dat nalaat krijgt een waarschuwing of een boete.
Are you fit to fly wordt piloten gevraagd voor de vlucht en dan volgt er een checklist. Zorg dat er in de operatiekamer Are you fit to operate gevraagd wordt met een vergelijkbare checklist. Installeer hiervoor desnoods een zwarte doos. In zo’n aanpak heb ik vertrouwen, en dat heeft niks met een gecontracteerde of niet-gecontracteerde zorgverlener te maken.
