“Een stuk uitgekotst halalvlees, gemaakt van Turks varken,” schrijft Cor Bosman in een mail. Om die woorden is hij afgelopen vrijdag uit de Limburgse PVV-statenfractie geknikkerd. Het nieuws consumerend, constateer ik: hufterigheid ten top. Maar, hoe word je eigenlijk hufter?
Dat je het wordt, staat buiten kijf; er is nog nooit iemand als hufter de baarmoeder ontsprongen. Maar, onder welk gesternte ontstaat die?
Drie categorieën
Vooraf: ‘de hufter’ bestaat niet. Grofweg zijn er, denk ik, drie categorieën. Allereerst, de Alfa-hufter: die met geldingsdrang. Zich met de grootste bek over de rug van klasgenootjes populair makend op het schoolplein.
Dan, de Bèta-hufter: bedeesd slachtoffer van de Alfa-hufter. Krijgt in, of vlak na, de puberjaren genoeg van het getreiter en bijt van zich af. Bekijkt de wereld met beperkte slachtofferblik op de werkelijkheid. Ageert tegen wat hem in zijn slachtofferrol sterkt.
Tot slot de Omega-hufter: verwend, verwaand. Losgeslagen van de maatschappij. De enige wereld is haar prinsessenwereld. Of zijn Napoleontisch keizerrijkje. Laten we de mannelijke ploerten niet vergeten.
Gebrek aan respect
Hoewel het totaal verschillende hufters zijn, hebben ze een gemene deler: gebrek aan respect voor hun omgeving. Gebrek aan respect groeit, zodra diezelfde omgeving nalaat het respectsgebrek te corrigeren.
Voor respect geldt hetzelfde als voor hufterigheid: je wordt er niet mee geboren, het is aan te leren. Een kind, egocentrisch van aard, handelt van nature autonoom. Hoe minder de omgeving zich bezighoudt met de sociale ontwikkeling van het kind, des te meer ruimte krijgt de hufter in diezelfde jongeling. Hufterigheid, welke zijn voedingsbodem onder meer vindt in alle galbakkerij waaraan dat kind dagelijks wordt blootgesteld: via radio, televisie, internet, op straat. Het autonome, niet gecorrigeerde kind gaat hufterigheid zien als vanzelfsprekende omgangsvorm.
De omgeving die het kind corrigeert; vroeger heette dat sociale controle. En opvoeden. Kijken we met een hedendaagse bril naar de omgeving van het kind, dan bestaat die grofweg uit de volgende mensen: ouders, neefjes, tantes, buurt-, klas- en schoolgenootjes, docenten, kinderopvangers, babysitters, sportclub- en muziekschoolgenootjes, overblijfmoeders.
Opvoedkundig gezag
Moeten zij allemaal het gedrag van het aanstormend huftertalent corrigeren? Natuurlijk niet. Van kinderen mag je dat niet verlangen. Wel van volwassenen. Maak wel onderscheid tussen volwassenen met een opvoedkundige taak en met een onderwijskundige taak. Volwassenen met opvoedkundig gezag dienen de bijna-hufters te corrigeren. Primair zijn dat de ouders. Sociale controle is daarnaast weggelegd voor schooljuffen, ooms, buurvrouwen et cetera.
Echter, in onze liberale vrijheid/blijheid-maatschappij, waarin het recht van de sterkste (hufter) geldt, is ouders die opvoedkundige taak ontnomen en in de schoenen van crèche-personeel, onderwijzers en overblijfmoeders geschoven. Ouders zijn gedwongen zich zeventien slagen in de rondte te werken om het hoofd boven water te houden.
Gevolg van dat neoliberale beleid is dat niemand de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van het kind draagt. Conclusie: de maatschappij creëert hufters bij de vleet. Oplossing: hufterig gedrag aanpakken bij de bron. Dat kan maar op één manier: verantwoordelijkheid voor opvoeding van kinderen terugleggen bij het ouderlijk gezag. Ouders de tijd geven om de wegen van hun kroost te volgen en daar waar nodig corrigerend op te laten treden.
Stop met hufterexploitatie
Daarnaast: stoppen met het exploiteren van hufterig gedrag via media. Die hoeven geen podium te bieden aan notoire hufters, welke het nodig achten ter meerdere eer en glorie van henzelf anderen door het slijk te halen. Doorgaans hebben zij de mond vol over vrijheid van meningsuiting.
Dat laatste is een groot goed, begrijp me niet verkeerd. Onze voorvaderen hebben dat grondrecht echter niet voor de poorten van de hel weggesleept, om het vervolgens te laten misbruiken om de meest hufterige vuilspuiterij te wereld in te tetteren, gewoon omdat het kan.
Weg dus, met die liberale, individualistische huftermakersmaatschappij!
Foto: Lphip003
