Er zijn in Nederland nog steeds veel mensen die het uiterst noodzakelijk vinden om politiek correct te zijn. Zodra er ergens kan worden gemoraliseerd, omdat iemand iets “kwetsends”, “onfatsoenlijks” of “respectloos” heeft gezegd, verschijnt het borstkloppende fatsoensleger als vliegen die op de geur van stront afkomen om met breed wapperende vinger het gepeupel dat het in zijn hoofd haalt zomaar buiten de gebaande en met keurig witte hekjes afgezette paden te gaan in ferme bewoordingen toe te spreken. Afgelopen week kon men getuige zijn van een dergelijke misselijkmakende fatsoensterreur die zich als een agressieve kanker door de social media heen vrat omdat een scholier één foto van een zelfmoordslachtoffer op een treinspoor had doorgetwitterd.
Nu staat het internet vol foto’s van de meest gruwelijk verminkte slachtoffers maar dat in Nederland iemand zoiets twittert was duidelijk niet zoals het staat beschreven in het Grote Boek van Moraliteit en Fatsoen (ik wilde dat boek onlangs weer eens lenen bij de plaatselijke bibliotheek maar het is telkens uitgeleend, heel gek). Woest bulderend en onfatsoenlijk dreigend ging het fatsoenlijke tuig los op iedereen die het ook maar had gewaagd naar die foto te kijken (wat vrijwel iedereen was zoals u zult begrijpen want de mens heeft nou eenmaal een morbide fascinatie voor de dood). Het feit dat men op de social media collectief moreel verontwaardigd was, bleek zelfs voor het ANP reden er een heus nieuwsbericht aan te wijden. In Syrië von westen noch immer nichts neues, maar in Nederland heeft iemand het gewaagd een foto van een lijk op twitter te zetten!
Een twitterende politieagent in functie kreeg het zelfs voor elkaar iedereen die de foto had getwitterd te bevelen(!) de foto te verwijderen. Op mijn vraag of anders zijn geüniformeerde collega’s van de Fatsoenspolitie die fototwitterende mensen van hun bed komen lichten kwam gek genoeg geen antwoord. En dat allemaal omdat wij Nederlanders er gewoon veel genoegen in scheppen ons beter te laten lijken dan we in werkelijkheid zijn. Moralisme is de extreme verschijningsvorm van narcisme. Anderen vertellen wat “goed” is, is een maatschappelijk geaccepteerde vorm van onderdrukking. En zelf stoppen we uiteraard allemaal bij een ongeval op de snelweg in de hoop een glimp te kunnen opvangen van wat bloed, lijken of creperende slachtoffers. Je kunt het niet vaak genoeg herhalen: hoed u voor de moralisten! Waakt voor de fatsoenlijken! Vertrouw nooit maar dan ook nooit een “keurig” iemand!
En besef: altruïsme bestaat niet. Altruïsme is niets meer dan een innerlijke bevrediging voor het egoïsme, een middel om zelfbehoud te stimuleren. Wat dat betreft kun je niets anders dan concluderen dat de “naastenliefde” zoals die dankzij de leugenachtige en huichelachtige religie van het christendom deel van ons dagelijks leven is gaan uitmaken de meest succesvolle wijze tot nu toe is gebleken om het egoïsme van de menselijke natuur mee te verbloemen. En vergis u niet: ook de “naastenliefde” zoals die werd gepredikt door Jezus gold voor inderdaad alleen de naasten. Zij die ook geloofden. De rest mocht dood, het liefst op gruwelijke wijze, zie daarvoor ook de uitvinding van het verschijnsel ‘hel’. Iets wat overigens ook in alle andere religies terugkomt: ik, mijn naasten en mijn medegelovigen. De rest van het ongelovige deel kan maar beter zo snel mogelijk worden vernietigd.
Dat is gelijk de ware aard van de moralist, van de fatsoenlijke, van de morele drammer en aan de “goede” kant van de fatsoenskloof staande gelijkhebber.
Er bestaan geen “goede” mensen. Er bestaan mensen. Mensen zijn a-moreel als elk ander dier en laten zich leiden door hun instincten en zich inperken door wetten, regels en zelfbeheersing. Wie denkt dat fatsoenlijken en moralisten zichzelf beter kunnen beheersen dan anderen heeft veel te weinig van de geschiedenis geleerd.
