Ze bestaan al ruim tien jaar en nog steeds duiken ze regelmatig op: Flip Page designs. Het zijn die browser plugins die je een magazine laten lezen alsof het “een echt magazine” is. Waarbij je zo aan het hoekje de pagina kunt “omslaan”. Heel hip, als het 2001 was geweest. Om de een of andere reden is deze manier van informatie presenteren vooral populair in de marktonderzoeksindustrie en bij het – wellicht daaraan gelinkte – publiceren van zaken als trendrapportages. Waarom deze minste creatieve manier van online informatie presenteren maar gebruik blijft worden is een vraag die waarschijnlijk niet een enkel antwoord heeft. Je werk op deze manier aanreiken geeft in ieder geval wel blijk van een chronisch tekort aan creativiteit.
Hip
Terwijl het internet zich steeds verder ontwikkelde qua mogelijkheden en de computers ook de kracht kregen deze te gebruiken ontstonden vaak gedachten als “straks lees je net zo makkelijk een boek online”. Het idee paginering letterlijk door te vertalen van offline naar online is dan ook al vrij oud. Noem het een soort van ’horseless carriage’ syndroom, waarbij je soms niet verder kunt kijken dan alleen wat je al kent doorzetten in een nieuwe omgeving. Dat kan gebeuren, maar waarom blijft het gebruik toch zo hardnekkig stand houden? Het is gelukkig maar een klein percentage, maar juist rapportages die (ook) een blik op de toekomst werpen zou je toch op een andere manier willen zien.
Het is zo langzamerhand een soort wannabe-‘2.0’ aan het worden, waarin we een wanhopige marketeer zien die al lang blij is dat ie een online publicatie aan het hogere management heeft kunnen verkopen. Maar die mannen kennen alleen maar print, en dan eindig je dus met dit, ofzo. Terwijl je bedrijfspresentatie nauwelijks eenpuntnulleriger kan dan een browserplugin een ’Flip Page’ te laten verzorgen.
Een echt magazine?
Soms zie je zelfs advertenties in de online bladen langskomen. Alsof je door een echt magazine bladert, maar dan online, als je geluk hebt nog een schokkerig houtje-touwtje ge-embed filmpje er in. Dan is het helemaal “multimedia”. Als dat toch allemaal al niet mogelijk is! Hoort u 1995 al roepen? Uiteraard met een wazige zoomfunctie, of juist een algoritme dat alles zo scherp en korrelig maakt dat de letters bangige dunne lijntje worden. Zelden leest zo’n magazine echt lekker weg. Het is waarschijnlijk allemaal ontstaan uit de wens van een beetje controle. Dat we in ieder geval wel weten hoe de mensen onze bedrijfsinformatie tot zich nemen. Dus dwingen we iedereen onze rapportage in een lekker statische layout op, en dan hoeven de wie print-designer ook niet te ontslaan. Een win-win situatie!
Er is natuurlijk geen wet dat je nooit enig soort informatie in dit digitale-magazine formaat zou mogen presenteren. Wil je bijvoorbeeld een overzicht van hoe een blad dat daadwerkelijk in print gepubliceerd wordt er uit komt te zien, dan is er best iets voor te zeggen dat op deze manier te doen. Maar waarom zou je in andere gevallen je lezers plugins, een niet-dynamische layout en een hinderlijke eigen ’user-interface’ opdringen terwijl webdesign al zo veel verder is? Mag je die ‘magische’ pagina-omsla referentie ook nog best houden, maar stap in ieder geval van die in-browser documentlezers af.
CC-Foto: Kim Traynor
