De gebroken beige handdoek kan in de ring gegooid worden. De tijd dat we in onze Chanelmocassins het plein in Den Haag moesten bestormen is voorbij, aldus Gaykrant opperhoofd Henk Krol. De regenboogvlag is fictief boven het parlementsgebouw gehangen: de Staten-Generaal zijn van ons. Nu hoeven we alleen nog de biblebelt en onze multiculturele medelanders te overtuigen dat God echt niet vies is van twee zoenende mannen. Of is het te vroeg om gedomesticeerd met je partner van gelijk geslacht achterover te leunen op een designerbank met een geadopteerd derdewereldkind op je schoot?
It ain’t over ‘till the fat lady sings
De roze brigade in Den Haag heeft hard en lang gestreden. Met succes. Henk Krol heeft zeker gelijk wanneer hij zegt dat homoseksuelen nu een nagenoeg gelijke positie hebben voor de Nederlandse wet hebben. Nagenoeg. We zijn nog steeds in blijde verwachting van verbeterde transgender rechten, het schrappen van de enkele feit constructie en het recht om bloed te doneren. Volgens minister Schippers is het nu eenmaal zo dat homo’s procentueel vaker HIV hebben. Niet dat zij daarin geen gelijk heeft, maar dat de brave monogame homojongen die zich al tien keer op HIV heeft laten testen niet mag doneren en de niet zo monogame heterojongen die hem elke nacht ergens anders in steekt wel, blijft een bepaalde manier onbevredigend.
Het is ook verbazend om te zien hoe rijk sommigen zich rekenen met de aangenomen motie Van Gent, die het fenomeen weigerambtenaar zou verbieden. De kans dat de PVV uitvoering van de motie daadwerkelijk ook gaat afdwingen, is zo mogelijk nog kleiner dan de kans dat CDA-minister Van Bijsterveldt dat uit eigen initiatief doet. De VVD stemde niet voor niets tegen de motie: er zouden ‘ministers overstuur kunnen raken’. Diezelfde Van Bijsterveldt zei immers dit jaar nog dat tolerantie voor de weigerambtenaar ook een vorm van emancipatie is. Een argument dat overigens vrij weinig hout snijdt: vervang paren van hetzelfde geslacht voor de grap eens met joden en je merkt vanzelf dat zoiets weinig met emancipatie van doen kan hebben en eigenlijk vooral stichtelijke jeuk oproept.
Alles is relatief
Om te zeggen dat belangenbehartiging voor LHTB’s in Den Haag niet meer nodig is, lijkt dus iets te kort door de bocht en vooral een aanleiding voor dezen en genen om weer eens met hun snoet op TV te geraken. Het gaat inderdaad goed in Nederland. Als je de pech hebt op de verkeerde school te zitten kan je jeugd een hel worden en je loopt zo nu en dan scheldpartijen en in het ergste geval klappen van voorbijgangers op, maar in Nederland wordt je niet vervolgd voor je seksualiteit en een meerderheid van het volk staat daar achter. In Afrika, het Midden-Oosten en zelfs Amerika is dat vaak wel anders. Maar ondermijnd dat ons recht om voor een betere positie te vechten? Zijn voedselbanken in Nederland overbodig omdat mensen hier niet sterven van de honger?
Het is wel zo dat we een nieuwe fase in gaan. LHTB-belangenorganisaties zijn niet langer gevuld met alleen figuren die met weinig meer dan roze boa’s om hun nek de Amsterdamse grachten doortrekken en met regenboog T-shirts te barricade opstormen. De LHTB-belangenorganisatie 2.0 is gevuld met hippe jongeren en professionals die met beide benen in de samenleving staan, de trendsetters van de 21ste eeuw. Deze generatie, waar ik me met trots deel van reken, zal er voor gaan zorgen dat LHTB’s een onbetwiste plek in de samenleving krijgen, zoals ook de vrouwenbeweging die plek heeft bevochten en de arbeidersklasse voor hen. Dat zal in de lijn van Krol gebeuren in de samenleving door het geven van voorlichting waar nodig, maar Den Haag is ook nog niet van ons af. De enkele feit constructie, het donorverbod, de weigerambtenaar: ze gaan de komende jaren allemaal sneuvelen. En daar gaan wij voor zorgen.
Giel van der Steenhoven is adjunct-hoofdredacteur bij Expreszo
