“Homoseksualiteit is gewoon een ziekte net als kanker punt”, aldus ene Ayoub op internet. Het Meldpunt Internet Discriminatie (MiND) had hier een misplaatst zalvend antwoord op dat gelukkig tot Kamervragen leidde. Voor alle lezers die denken dat homoseksualiteit een keuze, ziekte of zwakte is, nog even homoseksualiteit voor Dummies: “Onderzoek met tweelingen laat zien dat homoseksualiteit voor vijftig procent genetisch bepaald is. Op het moment van bevruchting staat dus al voor de helft vast of je homo wordt of niet. De andere vijftig procent wordt tijdens de zwangerschap bepaald. Het heeft voor een groot deel te maken met welke hormonen in welke mate bij het ongeboren kindje terecht komen. Als een zwangere vrouw veel stress heeft, kunnen stresshormonen eraan bijdragen dat het kind homo of bi wordt.” Aldus internationaal gerespecteerd neurobioloog, held en schrijver Dick Swaab naar aanleiding van jarenlang fundamenteel hersenonderzoek.
Het feit dat een toenemende groep in onze maatschappij deze kennis ontbeert of haar verwerpt is uitermate zorgwekkend. Ja, hoor ik u zeggen, maar in de Bijbelgordel zijn ze ook niet bepaald straight als het gaat om de homoseksuele medemens. Een gaypride in Barneveld loopt hoogstwaarschijnlijk het risico om te eindigen met struif in je kruin en staart tussen de benen, of andersom. Het verschil in de afkeer van homo’s tussen orthodoxe christenen en moslims zit ‘m wat mij betreft niet zozeer in de religieuze overtuiging, maar vooral in gedrag. De provocerende en agressieve manier waarop bepaalde moslims (vaak jonge mannen) hun haat kenbaar maken staat in schril contrast met de stille vermijding van de denominatiegenoten van Kees van der Staaij of het evangelisch bidden en hand opleggen voor ‘genezing’. Als psychiater kost het me soms moeite om het zogenaamd viriele gevloek, getier, gedreig en zelfs mishandeling niet te zien als een afweermechanisme, om onacceptabele latente homoseksuele gevoelens bij lieden zoals Ayoub te overdekken met het tegendeel of te ontkennen.
Veel belangrijker is dat we op een maatschappelijk kruispunt staan: ‘vrijheid van meningsuiting vanuit geloofsovertuiging’ of discriminatie en oproepen tot geweld? Nuance versus zwart-wit denken? Westerse normen en waarden versus normen en waarden van nieuwkomers, vaak gebaseerd op orthodoxie.
De meeste van ons zijn vroeger opgevoed met de sprookjes van Grimm, waarin het goede altijd het kwaad overwint. Of het nou om Sneeuwwitje, Assepoester of Hans en Grietje gaat. Sneeuwwitje wordt bijna vermoord door de niet-biologische appel van haar boze stiefmoeder en gered door de Prins die ondanks een moeilijke rug haar kist optilt, waardoor het stukje giftige appel uit haar keel schiet. Assepoester wordt tóch prinses door haar schoenenverslaving, waardoor de Prins haar kan terugvinden na hun speeddate op het bal. En Hans, worstelend met zijn obesitas wordt niet beter gemaakt door een vilein hulpprogramma van RTL, maar door de listen van Grietje. Eind goed al goed, althans in de sprookjeswereld.
Hoe sterker de orthodoxie hoe groter de kans dat de realiteit de wetmatigheden van de sprookjeswereld volgt, ook al ben je volwassen. In die realiteit gaat het altijd over goed of kwaad en zijn de grijstinten uiteindelijk toch ook kwaad.
De reactie van MiND op de haatberichten van Ayoub-achtigen illustreert precies het knelpunt waar we als maatschappij toenemend mee worden geconfronteerd. De moslims op dergelijke fora zien homo’s als het kwaad en hebben geleerd dat kwaad, net als in sprookjes overwonnen of uitgeroeid moet worden. MiND haalt in haar reactie totaal misplaatste abstracties van stal en probeert nuance en redelijkheid ad absurdum nog een kans te geven: “vrijheid van meningsuiting” en “maatschappelijk debat”.
Polderen in het middelmanagement van Albert Heijn over marsepeinen varkentjes of taaitaaipoppen met een negroïde uiterlijk is tot daar aan toe. Hier wordt onze solidariteit écht op de proef gesteld en worden we gedwongen om onze realiteit te kiezen.
