Een ouderwets geluid klonk er gisteren op uit Hongarije. Zsolt Bayer, mede-oprichter van de nationalistische Fidesz-partij, schreef in de krant Magyar Hirlap (‘Hongaars nieuws’) dat zigeuners beesten zijn die uitgeroeid moeten worden. Dit naar aanleiding van de zoveelste steekpartij tussen Hongaarse jongeren en zigeuners. Het volledige citaat (1):
‘Een belangrijk deel van de zigeuners is niet geschikt om mee samen te leven. Niet geschikt om tussen mensen te leven. Een deel van de zigeuners zijn beesten en gedragen zich al beesten. Het wil vechten met wie en wanneer het ze uitkomt. Als het op weerstand stuit, moordt het. Het schijt wanneer het wil. Als het zich in iets tegengehouden voelt,, moordt het. Als ie iets ziet, wil ie het hebben. Als hij het niet meteen krijgt, neemt ie het af en moordt het. Een deel van de zigeuners is niet in staat om op enigszins menselijke wijze te communiceren. Het liefste stoot ie onverstaanbare taal uit z’n dierlijke strot en het enige wat ie snapt in deze ellendige wereld is geweld. Ondertussen gebruikt de verdierlijkte helft van de zigeuners de “verworvenheden” van de westere wereld.
Dit de ergste zonde van de idiote westerse politieke correcte wereld. Wegens pure berekening en eigenbelang [ver[verwijzing naar stemmen] doen ze alsof deze beesten om wat voor reden dan ook te tolereren zijn, te begrijpen zijn, zelfs te prijzen zijn, alsof ze enige achting of menselijke waardigheid verdienen. En het meest verschrikkelijke in dit hele spookverhaal is dat de de kansen kapot maken van de helft van de zigeuners die wel normaal doet.’
Blijft het daarbij? Zijn dit soort uitspraken alleen maar pesterijtjes om stemmen te trekken? Hier in het Westen willen we dat graag geloven. We willen geloven dat het tijdperk van de massamoorden achter ons ligt. Dat we in de Europese geschiedenis een dikke streep kunnen trekken, tussen de jaren vóór en de jaren ná 1945.
Wie massamoord in Europa zegt, denkt aan de Holocaust. Na pakweg twintig jaar te zijn vergeten, zeg maar verdrongen, drong de Holocaust na 1965 in de Europese beleving onverwacht naar voren, en groeide uit tot dé grootste misdaad van de nazi’s – een in wereldhistorisch opzicht unieke gruweldaad die nergens mee te vergelijken zou zijn.
Toen de Duitse historicus Ernst Nolte eind jaren tachtig de Holocaust vergeleek met de gruwelen onder Stalin, brak er een felle Historikerstreit uit waarbij Nolte werd verweten dat hij de Holocaust bagatelliseerde. Dat taboe op elke vergelijking lijkt de laatste jaren echter definitief doorbroken.
Een hele serie recente studies plaatst de Holocaust aan het eind van een lange serie massale gruweldaden in Oost- en Midden-Europa, een bloedige schoonmaak waarbij volken verjaagd, dan wel vermoord werden om de realiteit aan te passen aan de droom. (2)
Deze bloedige periode begon met de val van het Ottomaanse Rijk op de Balkan. Daar ontstonden kleine staatjes die meenden dat ze hun stukje turf zo ‘zuiver’ mogelijk moesten maken, niet daarbij alleen de resterende Turken verjaagden of vermoorden maar ook allerlei andere minderheden. Alles moest wijken voor de droom van een etnisch zuiver Roemenië, Bulgarije, Servië en ga zo maar door.
Die meedogenloze, eng-nationale mentaliteit verspreidde zich zuidwaarts (de Turken stichtten in die tijd hun eigen nieuwe staat, gezuiverd van Armeniërs), oostwaarts (het Russisch nationalisme en antisemitisme laaide hoog op), en ook noordwaarts, richting Polen en Duitsland. Vernederen, discrimineren, opjagen, en desnoods vermoorden van minderheden werd steeds meer normaal gevonden. Of beter: noodzakelijk. Want anders had het eigen volk, dat ‘recht’ had op het land, geen toekomst.
Historici constateren dat de Duitse bezetting in 1940-45 in Midden-Europa niet veel meer was dan een korte, heftige onderbreking in dit proces, waarbij de tijdelijke bezetter dezelfde moorddadige houding ten toon spreidde tegen haar eigen zondebokken: de Polen, in mindere mate andere Slavische volken, de Zigeuners, maar vooral: de Joden.
Direct na het verdwijnen van de Duitsers laaiden in al die landen de oude etnisch geïnspireerde moordzucht gewoon weer op. Het enige verschil was dat men dankzij de chaos in Europa post-1945 efficiënter kon optreden. De Polen verjoegen met bruut geweld (waarbij duizenden doden vielen) de Duitse minderheid richting het Westen, en verdreven ook honderdduizenden Oekraïners (die binnen hun nieuwe grenzen vielen), oostwaarts.
In de Oekraïne deed men ondertussen hetzelfde met de grote Poolse minderheid. In Joegoslavië werd het pas enigszins rustig na de (voor die regio) zoveelste golf massamoorden. En het schamele restje Joden dat de Duitse bezetting had doorstaan, werd in al die landen door middel van klop- en moordpartijen duidelijk gemaakt dat zij óók maar beter konden oprotten. Daarna werd het doodstil, onder Stalins brede schaduw.
In een halve eeuw tijd veranderde de etnische lappendeken van vóór 1900 in een keurig verdeeld continent, waarin elk volk binnen zijn eigen grenzen woonde, zoveel mogelijk ‘van vreemde smetten vrij’. En dat proces is nog niet afgerond, Er zijn nog wat smetjes over. Er is de etterende wond van voormalig Joegoslavië. Er is de Hongaarse minderheid in Roemenië. En dan zijn er de Zigeuners. Altijd weer die Zigeuners.
We zouden graag denken dat het tijdperk van de massamoorden achter ons ligt. Dat de Midden-Europese volken hun lesje wel hebben geleerd, en alle resterende etnische conflicten vreedzaam zullen oplossen. Maar etnische conflicten smeulen altijd door. Dertig jaar Tito-dictatuur was niet voldoende om de etnische tegenstellingen binnen Joegoslavië te doen vergeten. Vroeg of laat gaat het weer gruwelijk mis, zo niet in Bosnië, dan wel ergens anders. En komt die droom van een etnische ‘zuiver’ ingedeeld Midden-Europa weer een stapje nader tot zijn onvermijdelijke voltooiing.
Dankzij de ziekte van het nationalisme, de mythe van het volk en vaderland, zijn we niet meer in staat om vreemden in hun midden te tolereren. De ander ‘hoort hier niet’. Die moet vertrekken. Het zijn beesten die in de weg lopen. Die uitgeroeid zouden moeten worden. Bayer is geen gek. In hem heerst nog de moordende tijdgeest die Europa een halve eeuw in zijn greep hield. En zo ook in vele anderen. En die moordzucht is besmettelijk. Bayer zou wel eens een profeet kunnen zijn.
1- Dank aan Huub Bellemakers.
2- Bijvoorbeeld: Keith Lowe, Savage Continent; Donald Bloxham, The final Solution; Peter Longerich, The Nazi Persecution and Murder of the Jews.
