‘16 Augustus gaat de boeken in als een feestdag voor Vitesse.’ Was getekend, scheidend Vitesse-directeur Maasbest Schouten. Normaliter zou je denken dat de Arnhemmers blij zijn dat op 16 augustus de OV-chipkaart weer werkt, zodat de jeugdige selectie geen buskosten meer kan declareren. Het gaat echter om de overname van de club door een Georgische miljardair. Hij verveelde zich en was op zoek naar een nieuw speeltje.
Absurd
De presentatie van Merab Zjordania deed denken aan een humoristische sketch. Een week geleden had niemand in Arnhem nog van de beste man gehoord, terwijl hij nu wordt genoemd als een ‘echte Vitessenaar’ en ‘één van ons’. Hoe naïef zijn ze daar in Arnhem. Alleen het feit dat hij eerder KV Mechelen en AZ al benaderde zegt voldoende. Voor Zjordania is Vitesse van ondergeschikt belang, zolang hij zichzelf maar lekker bezig houdt.
Het is de bedoeling dat Vitesse in plaats van strijden tegen degradatie gaat meedoen om het kampioenschap en in de Champions League gaat voetballen. De wereld op zijn kop natuurlijk, en dat in amper drie dagen tijd. Op Twitter duiken overal Vitesse-supporters op die het toejuichen, terwijl ook in persoonlijke kring Vitesse-supporters niets dan lyrisch zijn. Ik kan daar met mijn gezonde en sportieve verstand niet bij.
Georgische roulette
Na jaren van wanbeleid staat Vitesse misschien aan de rand van de afgrond, – degradatie lijkt mij niet handig in de strijd tegen de financiële malaise – maar toch zou ik mij als supporter distantiëren van dit soort zaken. Wat stelt jarenlange clubliefde nog voor, als een of andere Oostblokker met een knapzak vol euro’s na één dag al een echte Vitessenaar wordt genoemd? Het toont de hopeloosheid van de beleidmakers, die blijkbaar als allerlaatste redmiddel hun toekomst in handen leggen van een weldoener. Blijkbaar spelen zij graag mee met het Georgische roulette. Het wordt alles of niets.
Aan de hand van enkele subtropische verrassingen kunnen de Gelderlanders best hoge ogen gaan gooien in de Eredivisie, daar is niet zo gek veel voor nodig. Kampioen worden is echter een ander verhaal. Daarvoor zijn elf goede spelers niet genoeg, daar is een team voor nodig. De juiste balans in een elftal, ervaring in de technische staf en ga zo maar door. Kijk alleen al naar Manchester City in Engeland om te weten dat alleen veel geld niet zal werken. Toch zal Vitesse de top vijf in Nederland best kunnen halen.
Nep
De twaalfduizend toeschouwers die tegenwoordig in het Gelredome zitten zullen worden verdubbeld en het stadion zal voor het eerst in jaren weer eens vol zitten. Maar wat voor mensen zitten daar dan? Zogenaamde supporters die de afgelopen jaren op zondagmiddag lekker thuis bleven omdat het allemaal eventjes wat minder ging. Dat zijn ook precies diegene die bij een eventuele prijs vooraan staan bij de huldiging. Van plaats vijf naar vijftien, om vervolgens in een ruk door te knallen naar de kroon. Het lijkt me nogal hypothetisch en onrealistisch.
Los van het sportieve vlak, begrijp ik de positieve sfeer onder de Arnhemse supporters niet. Het wordt zo toch één grote poppenkast? Ik speel liever voor plek acht met een gezond beleid en een stijgende ontwikkeling, dan uit het niets om de titel met spelers die het hele Vitesse totaal niets boeit. Geen enkele binding hebben met de club. En dat op een moment dat er ontzettend veel jeugdspelers, zij het noodgedwongen, doorbreken. Iets mooiers is er toch niet?
Ik ben benieuwd hoe Vitesse er over tien jaar voorstaat. Misschien met zeven titels op rij, een halve finale in de Champions League en louter internationale topspelers. Misschien wel. Maar ik hoop van niet. Ik hoop dat we over tien jaar tegen elkaar zeggen: ‘Vitesse, wat was dat ook alweer?’
