Esther van Fenema zoekt een Echte Man om haar te beschermen. En dat moet dan een dominante, witte westerse man zijn. Want: “Binnen onze cultuur is vrouwen aanranden wangedrag en dat is onacceptabel no matter what.” Was het maar waar, Esther. Maar de realiteit is anders.
Eén op de tien meisjes in Nederland wordt ongewild betast, een op de twintig maakt ongewild orale of genitale seks mee. 98 procent van de daders is man. In 75 procent van de bij de politie gemelde gevallen is de beschuldigde een bekende van het kind – vaak een familielid. Het is geen rabiate feministische actiegroep die met deze cijfers komt. Ze staan in een rapport dat Corinne Detmeijer, de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen, in 2014 uitbracht.
Elk jaar worden 62.000 Nederlandse kinderen voor het eerst slachtoffer van seksueel geweld. Kinderen, ja. Je denkt toch niet dat Nederlandse vrouwen er beter vanaf komen dan kinderen?
NRC Handelsblad haalde dit weekend diverse onderzoeken aan waaruit blijkt dat allochtone mannen oververtegenwoordigd zijn als daders van zedenmisdrijven (maar niet als het gaat om kindermisbruik; dat is bij uitstek het terrein van onze eigen white heroes). Het lijkt me noodzakelijk om het daarover te hebben. Maar het lijkt me ook noodzakelijk om het te hebben over autochtone mannen die aanranden en verkrachten.
Simone van Saarloos schrijft: geweld heeft geen ras of religie, maar wel een geslacht. Er zijn vrouwen die seksueel geweld plegen, maar mannelijke daders vormen een overweldigende meerderheid. In elke cultuur. In elke maatschappij. En er is, ook in onze maatschappij, vrijwel geen white hero die zich dat aantrekt; totdat er vertegenwoordigers van een concurrerende groep komen opdagen die aan ‘hun’ vrouwen zitten. Dan is het ineens ‘onbestaanbaar’ wat er gebeurt. Het spijt me dat ik je een illusie armer moet maken, Esther.
Maar dat Nederlandse vrouwen en meisjes al generaties lang slachtoffer zijn van – wit mannelijk Nederlands – seksueel geweld, interesseert jouw witte westerse haantjes geen lor.
Naschrift dinsdag 19 januari: Door Barbara van Brakel ben ik gewezen op een kritische analyse van de cijfers die Corinne Detmeijer in haar rapport noemt. Voor mijn conclusie heeft deze waardevolle analyse geen gevolgen.
