Elk land heeft zo zijn politieke nieuws. De Verenigde Staten van Amerika kozen Donald Trump tot president. Nederland werd geconfronteerd met het vertrek van Jacques Monasch uit de PvdA.
Het was voor mij wel even bijkomen. Drie keer wijdde ik mijn column aan de kansen van Donald Trump. Al op 9 mei schreef ik : “Het zal mij niets verbazen als Trump de volgende president van de Verenigde Staten zal worden”. Nu is het te hopen dat hij de komende maanden zal gebruiken een begin te maken het Amerikaanse volk weer te verenigen. En natuurlijk de zorgen, zoals die bv in Europa over het door Trump te voeren beleid bestaan, weg te nemen. Ook uiteraard hoe de verhouding tussen Amerika en Rusland – dus tussen Trump en Poetin – zich zal gaan ontwikkelen. We wachten af.
Drie weken terug schreef ik over het besluit van PvdA-voorzitter Spekman om iedereen in staat te stellen voor 2 euro mee te doen aan de interne verkiezingen voor het leiderschap van die partij.
En over het besluit van Jacques Monasch mee te willen gaan doen aan die leiderschapsverkiezingen. Monasch kritiseerde in heldere taal de top van de PvdA. Hij stelde ook een paar eisen, waaronder dat hij de ruimte wilde krijgen het verkiezingsprogram aan te passen. Daar was niets mis mee. Ik heb in 1977, op het congres van mijn partij waar het program werd vastgesteld, als beoogd lijsttrekker gezegd dat ik twee belangrijke punten uit dit program niet wilde uitvoeren. Het congres ging daarmee akkoord.
De wens van Monasch was redelijk, omdat Diederik Samsom en Lodewijk Asscher wel betrokken waren bij het opstellen van het PvdA-program. Het is anders gelopen. Op een rare manier. Monasch werd meegedeeld dat niet-leden toch niet mee zullen kunnen doen aan de lijsttrekkersverkiezingen. Volgens voorzitter Spekman mag dat niet van de privacywet. Hoezo? Kan dat even worden uitgelegd door iemand die daar verstand van heeft?
Monasch’ punt betreft de invloed van de kandidaat-lijsttrekkers op het program werd, door een woordvoerder van de PvdA, afgewezen. Waarom dat meten met twee maten?
Als klap op de rode vuurpijl werd ook door een woordvoerder (dezelfde als die ik hierboven noemde?) van de rode vrienden medegedeeld dat Monasch zelf het bijltje erbij neer gooide: “Heel jammer, er lagen echt kansen voor Jacques”. Het klinkt een beetje huichelachtig. Maar misschien heb ik dat niet goed begrepen.
De strijd binnen de PvdA steekt bleek af bij de strijd tussen Clinton en Trump. Trump’s speech bij de bekendmaking van de uitslag, zijn woorden over het verenigen van het Amerikaanse volk en van respect voor Hillary Clinton, voor alles wat zij voor Amerika heeft gedaan, was een goed begin.
Dinsdag werd ik gevraagd of ik vanavond naar De Wereld Draait Door wilde komen. In een discussie met anderen die vóór Clinton waren. Die haakten blijkbaar af. Durfden niet meer. DWDD ging door de bocht. Dapper is anders.
