De islam voert een oorlog tegen het Vrije Westen. Ik zei het na de slachting bij Charlie Hebdo, en ik blijf bij dat standpunt: het is oorlog.
Verschrikkelijk zijn de mensen, islamitisch of anderszins mentaal uitgedaagd, die nog altijd van mening zijn dat extremisten het islamitische geloof misbruiken. Mensen die zo redeneren zijn niet verantwoordelijk voor de terreur, maar staan in deze oorlog wel aan de verkeerde kant. Als fundamentalisten dood en verderf zaaien, structureel, dan is er dus iets mis met het fundament van je geloof.
De hersengymnastiek die benodigd is om het tegendeel te beweren, en die nu de sociale media en de opiniekolommen weer ontsiert, is even ingewikkeld als moedeloosmakend. Het is klip en klaar. Beweren dat terreur niets met ‘de echte’ islam te maken heeft, is als een verdronken persoon uit het water dreggen en stellen dat iemand in écht water natuurlijk nooit zou verdrinken. Het moet wel misleid water zijn. Magisch denken in plaats van zwemles, het is dan wachten op het volgende ‘incident’.
Het zou een begin van een oplossing zijn als moslims en islamapologeten zouden erkennen dat terreur en geweld alles met de islam in zijn huidige vorm te maken hebben. Een aardige vervolgstap zou dan kunnen zijn om ofwel de islam af te wijzen, ofwel deze ideologie te hervormen. Ik vertel u niets nieuws, dat weet ik en dat spijt mij, maar ook na deze zoveelste laffe hinderlaag op onschuldige burgers in de islamitische oorlog tegen het Vrije Westen is dit een punt dat kennelijk nog gemaakt moet worden.
Zo lang de goedwillende mensen, en ik geloof dat er zeker ook goedwillende moslims zijn die terreur verafschuwen, verdeeld blijven over de oorzaak van alle ellende, zal er niets veranderen. We zijn in oorlog, en niet met ‘extremisten’ of gekken’, niet met mensen die ‘gediscrimineerd worden’, we zien niet ‘de gevolgen van neoliberaal-koloniaal denken’, we krijgen niet ‘de rekening van onze inmenging in het Midden Oosten’, we zijn in oorlog omdat de islam een oorlog tegen ons voert. Op eigen bodem, vanuit onze eigen immigrantenbevolking. Omdat deze ideologie dat voorschrijft.
Dat het voor moslims lastig is om dit te erkennen, kan ik mij indenken. Vooral omdat zij zich omringd weten door een horde zalvende goedpraters die zelf weliswaar niet islamitisch zijn, maar zich desalniettemin geroepen voelen de zoete leugen van de islam als vredige religie in stand te houden.
Aangezien de islam zo overduidelijk de oorzaak is van deze oorlog, kunnen we dit gevaarlijke zelfbedrog, dit verraderlijke faciliteren van islamitisch slachtofferdenken, niet toeschrijven aan domheid. Lafheid kan een verklaring zijn, of naïviteit, tegen alle feiten in wensdenken dat er niet zo iets groots en kwaadaardigs in ons midden kán zijn.
Alle energie die wordt gebruikt om de rol van islam te ontkennen, om te ageren tegen mensen die deze ongemakkelijke waarheid brengen, om een veilige vijand te creëren waar men tegen durft te schoppen met verwijten van racisme en intolerantie (ook de woede van laffe mensen zoekt een uitlaatklep), is een bijdrage aan de oorlog tegen ons. Friendly fire, terwijl het inkomende vijandelijke vuur ons om de oren vliegt.
Het is de islam versus ons. En wie niet durft te kiezen, is geen deel van de oplossing.
