Op zich moeten we anti-islamofobie-belangengroepjes gewoon uitlachen. Islamofobie heeft immers één ding gemeen met Allah en Mohammed: het is pure fictie, verzonnen door muzelmannen die regressieve sprookjes nodig hebben om demense er onder te houden. Islamofobie is een verzinsel om specifiek mensen die, terecht, een diepe afkeer hebben van de islam de mond te snoeren.
Maar dreigementen, of, erger, molotovcocktails tegen moskeeën dan? Dat zijn verwerpelijke hate crimes die indruisen tegen ons gelijkheidsbeginsel, tegen de vrijheid van godsdienst die wij hier in het beschaafde, Vrije Westen kennen en tegen een hele hoop regels en wetten in het Wetboek van Strafrecht. Zo een terreurdaad dient zwaar bestraft te worden, maar van islamofobie is natuurlijk geen sprake.
Een hekel hebben aan de islam is de enige optie voor iedereen die vrijheid, vrede en gelijkwaardigheid lief heeft, en sowieso de meest zinnige houding voor iedereen die niet een heteroseksuele man is in het bijzonder. Mocht iemand naast afkeuring, ook angst voelen voor de islam, dan is dat volkomen terecht en derhalve geen fobie. Dat mogen we na ontelbaar veel doden door onderlinge strijd in de islamitische wereld en door terreur in ons Vrije Westen toch wel concluderen.
Dat Donald Trump van de Britse belangengroep Islamic Human Rights Commission de Islamophobe of the Year-prijs won, zou hij dan ook vooral als een eer en een compliment moeten beschouwen. Het label ‘islamofoob’ als compliment incasseren zal de nabestaanden van de mede-genomineerde Charlie Hebdo-redactie zwaarder vallen, vermoedelijk.
Ook het feit dat Majid Nawaz op het dodengenomineerdenlijstje staat, toont de maligne instelling van deze groep. Nawaz is zelf moslim, maar een liberale en kritische moslim. Eentje die zich vandaag in dit artikel krachtig uitspreekt tegen de verheerlijking van iemand die, oh ironie, een ‘islamofoob’ vermoordde. Maar ja, liberaal en kritisch zijn, is volgens deze lieden van de IHRC kennelijk ook ‘islamofobie’.
Laten we ons ook even vrolijk maken om de Islamic Human Rights Commission, trouwens. Islamitische mensenrechten, dat is zo iets als vegetarische biefstuk, een rationele vrouw of lekker én gezond eten: wat mensen u ook wijsmaken, het bestaat niet en zaken aldus voorstellen is misleidend. Edoch dit terzijde, terug naar Trump.
Want wat dit vooral is, behalve een pathetisch brevet van onvermogen en een onbedoelde egostreling voor de heer Trump: een fatwa. De islamitische ‘mensenrechten’-vriendjes richten de loop van hun onbeheerste geloofsgenootjes op The Donald met deze prijs. Want Allah, Mohammed en islamofobie hebben naast het feit dat ze niet bestaan nog iets met elkaar gemeen. Hoe fictief ook, mensen die er al te fanatiek in geloven zijn kortaangebonden en moordlustig. Weten de human rights-moslimpjes ook wel. En zij zullen de trekker niet overhalen.
Ze wijzen alleen de leden van hun sekte waar iedereen zo ‘fobisch’ voor is, even op het volgende doelwit.
