Po-si-ti-vi-teit. Ik ben er gék op. Iedereen die mij al een tijdje volgt weet natuurlijk hoe positief ik in het leven sta. Ik ben de goedlachse jongen, het zonnetje in huis dat op elk feestje zijn eigen slingers ophangt, die eigenlijk nooit halflege glazen ziet maar uitsluitend halfvolle. Mijn oppervlakkige vocabulaire bestaat uit: “Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd”, “Kop op, na regen komt zonneschijn”, “als iets niet leuk is moet je het zelf leuk maken”, “schouders er onder en borst vooruit” en natuurlijk “morgen is er weer een dag”. Zo ben ik. Wie goed doet, goed ontmoet. Het leven is een feestje. Vogels, bloemen, de zon die doorbreekt, een vers kopje thee.
Gisteren heb ik, om mijzelf te feliciteren met mijn fijne leven, een nieuwe auto gekocht. Een hele dure nieuwe auto. Met te veel chroom en luxe die lekker opvalt. De autoverkoper wist niet wat hij meemaakte, hij had nog nooit iemand gezien die lachend in contanten een nieuwe auto betaalde en de afgelopen zeventien maanden had hij eigenlijk helemaal geen auto’s verkocht. “Crisis”, zei hij.
Daar lach ik dus hartelijk om, “crisis”. Het is geen crisis. Crisis is wat je er zelf van maakt. Je kunt bij de pakken neer gaan zitten en je humeur laten verpesten door al die populistische doemdenkers en cynici, maar je kunt ook de koe bij de horens vatten en uit een ander vaatje gaan tappen. Geluk moet je afdwingen. Succes is een keuze. Ik stel mijzelf in verbinding met de kosmos, vul mijn dagen met positieve energie, dwing het geluk af en laat de crisis rechtsomkeert maken.
Vandaag ga ik een huis kopen. Ik heb al twee huizen maar een derde is een leuke aanvulling op een bestaande verzameling. En een goede investering, want die huizenmarkt kan elk moment weer gaan boomen. In wezen is de huizenmarkt alweer aan het boomen! We laten ons alleen telkens de put in praten door doemdenkers die het hebben over bubbel en zeepbel en lucht uit de markt en weet ik wat voor raar geklets, maar eigenlijk is de huizenmarkt springlevend. Gewoon wat verlies nemen, vertrouwen hebben in de markt, en hopen op de toekomst. Hoop, heel belangrijk. Blijf hopen. Hoop doet leven!
Daarom zeg ik altijd: pot uw geld niet op, maar geef juist geld uit. Geld moet rollen! U leeft maar één keer!
En focus niet telkens op dat negatieve. Dat gure ongelukkige, wat die hufterige negatieven en tendentieuze cynici altijd “realisme” noemen.
Ja, ik mag wel zeggen: de toekomst lacht mij toe. De toekomst lacht ook u toe trouwens, alleen weet u dat nog niet. U bent nog niet bereid het mooie van dit leven in te zien. U klaagt over teleurstellingen terwijl dat juist uitdagingen zijn. Als u ziek bent gooit u gelijk de handdoek in de ring, terwijl ziek zijn juist een leerschool is. Kansen creëren, kansen krijgen, kansen pakken. Er voor gaan.
Elke uitdaging en elk stukje leermoment is een nieuwe mogelijkheid slingers op te hangen tijdens het feestje van het leven. Mens, leef toch eens! Spendeer eens wat geld! Koop ook eens een huis. Of een auto.
Kleine dingen, daar gaat het om. De geur van bloemen onderweg. Niet de knikkers maar het spel. Niet de aankomst maar de verwonderingen tijdens de reis er naar toe. De betovering van kleurenpracht. De tempel der verbeelding, zoals het Rijksmuseum. Ik zeg wel eens: als het Rijksmuseum tien jaar eerder open was gegaan, dan had Wilders nu niet bestaan.
Het gaat om de ziel. Het gevoel dat we niet kunnen uitleggen. Dingen die het leven vormgeven. Wie zich daarvoor open kan stellen is oprecht gelukkig. Niet kniezen in dat hoekje maar in contact tereden met de buitenwereld. Open staan voor de dialoog. Geloven in het veranderlijke en de maakbaarheid. We zijn allemaal mensen. Van nature goede zielen met een liefdevolle missie om de ander te helpen op deze aardkloot gezet.
Als we ons nu allemaal eens zouden realiseren hoe goed we het in dit landje hebben, wat een tevreden welvarend mensen we toch eigenlijk zijn en hoe we met gemak saampjes kunnen bijdragen aan het herstel van de economie dan zijn over vier maanden echt geen bezuiniging meer nodig. We moeten vertrouwen, hopen, geloven. VOC-mentaliteit!
Wat? U gelooft mij niet?
Ja maar…als ik al lieg over deze zaken, hoe zit het dan met onze premier? Die zou nooit liegen tegen het volk. TOCH!?
