Ik heb er niet echt het postuur voor en zeker niet de bril voor. Maar toch hou ik van punk. Goede punk is rauw, maar altijd met humor. Goede punk is nihilistisch, maar altijd relativerend – en het relativeert vooral ook zichzelf. ‘Je loog tegen mij’ van Drukwerk is een prachtig levenslied, dat zijn wortels heeft in de experimentele punk. Het nummer werd in 1977 opgenomen door de punkband Door Mekaar, die zich verzette tegen de commercie. In 1982 scoorde Drukwerk met hetzelfde lied een nummer 1-hit.
‘Je loog tegen mij’ werd geschreven door Nico van Apeldoorn en Kaspar Peterson en in 1977 opgenomen door Door Mekaar. Het verscheen bij Gramschap, een anarchistisch kunstenaars collectief. Dat gaf met de hand geschreven pamfletten uit, waar soms ook grammofoonplaatjes in werden geplakt. Het idee voor de pamfletten was ontstaan omdat dichters, tekenaars en muzikanten die elkaar regelmatig hun materiaal toestuurden, het handiger vonden om die spullen te bundelen. De plaatjes werden opgenomen in een gekraakte woning in Amsterdam-Noord (Joke’s Koeienverhuurbedrijf). The Ex, De Overheid en Van Vollenhoven & His Royalties waren punkbands die hun muziek eveneens via Gramschap verspreidden.
Harry Slinger was destijds jongerenwerker in Amsterdam-Noord. Voor een buurthuis schreef hij het protestlied ‘Ik verveel me zo (in Amsterdam-Noord)’. Toen hij een demo mocht opnemen voor platenmaatschappij EMI gebruikte hij ‘Je loog tegen mij’ van zijn kameraden Van Apeldoorn en Peterson – die later nog meer liedjes voor Drukwerk zouden schrijven, waaronder ‘Hee, Amsterdam’. Begin 1982 bereikte het lied de top van de hitlijst. Het punk nummer werd een commerciële hit. En toch past het eigenlijk precies. Iets van het rauwe van de punk klinkt nog door in de tekst, wat dit levenslied juist zo mooi maakt. Maar de overbeschaafde keyboard schopt tegelijk alle punk uit de muziek, die daarmee zichzelf kapot maakt. Zoals goede punk ook hoort te doen.
Begin jaren tachtig zette Harry Slinger nieuwe muziek onder een bestaand punk nummer. In 2012 maakte Slinger een nieuwe tekst op de oude hit-muziek. En maakte hij opnieuw waar hij ooit in zijn buurthuis mee was begonnen: een protestlied. Nu voor de havenarbeiders, die bedonderd waren door verzekeraar AEGON, die er met hun pensioenen vandoor was gegaan. De politiek, die via de voordeur leek verdwenen, kwam via de achterdeur weer binnen.
Ronald van Raak schreef eerder over de bescheiden superster Toni Willé, de tranen van Arno en Gradje, de politieke poëzie van Dorine Niezing, liefde en verlangen van Nusrat Fateh Ali Khan, de ongewassen stem van Blind Willie Johnson, de boodschap van Grandmaster Flash, dollen met Donna Summer en nostalgie met Maggie MacNeal.
