Ik heb het niet vaak, maar mag ik ff een teiltje? Om van te kotsen vind ik het, de manier waarop politici de moord op tien journalisten/cartoonisten en twee agenten hebben gekaapt. Om van te kotsen hoe ze afgelopen zondag in Parijs gebroederlijk naast elkaar liepen, de mannen die in eigen land journalisten vervolgen en opsluiten. Maar in Parijs goede sier kwamen maken met … ja, met wat eigenlijk?
Sociaal en Cultureel Planbureau-directeur Kim Putters had het afgelopen zondag op NPO Radio 1 over ‘heel veel verschillende opvattingen over vrijheid van meningsuiting’ toen hij verwees naar de veertig regeringsleiders die in Parijs trots de stoet aanvoerden, en van wie een fors aantal het in eigen land niet zo nauw neemt met het vrije woord. Regeringsleiders die journalisten bedreigen, arresteren en opsluiten – zoals in Turkije gebeurt, waar tientallen journalisten gevangen zitten. ‘Heel veel verschillende opvattingen’. Dat is een wel heel nette manier om te zeggen dat een hoop van die gearmde ‘zie mij eens voorop’-lopers niet te vertrouwen zijn en niet deugen.
O wat mag ik hopen dat er keiharde, bijtende cartoons verschijnen over al die Je Suis Charlie’s die binnen hun eigen grenzen normaal journalistiek werken hinderen of zelfs afstraffen omdat het ze politiek niet uitkomt. Al die misselijkmakende, hypocriete leiders die nu zogenaamd gezamenlijk opkomen voor één ding: vrijheid van meningsuiting. Of spraken ze zich alleen maar uit tegen terreur? Of wilden ze alleen maar goede sier maken met hun aanwezigheid en thuis uitleggen dat de westerse leiders het, gezien de warme omhelzing waarmee ze elkaar vasthielden, eigenlijk wel eens zijn met de Turkse, de Palestijnse, de Egyptische, de Israëlische, de Bahreinse aanpak? Want dat wie de vrijheid van meningsuiting wil beschermen, haar nou eenmaal moet beperken? Voordat anderen dat met hun kalashnikovs en granaten doen?
Trouwens, zo ver van huis hoeven we het helemaal niet te zoeken. Is iedereen alweer vergeten dat David Cameron, jaja, de Brit die gisteren zo pal stond voor het vrije woord, The Guardian dwong harde schijven te vernietigen waarop informatie van Edward Snowden stond? Het is om te lachen, ja. Om heel hard te lachen. Uit te lachen. Al die mannen en een enkele vrouw die tijdens hun tocht voor de vrijheid even vergeten hoe ze zelf hun burgers als halve criminelen behandelen door ze af te luisteren, hun gegevens op te slaan en in te zien, hun privacy te schenden. Wiens antwoord op de moord van de tien Charlie’s is: meer controle, meer uitwisseling, meer beheersing, meer meer meer. In plaats van minder, gerichter, beter. Je Suis Charlie? Mort de rire!
