Apple-topman Steve Jobs keerde zichzelf jaarlijks 1 dollar uit, en leefde van het dividend van zijn aandelenbezit. Zulke extreem risicovolle arbeidsvoorwaarden kun je niet eisen van publieke omroep presentatoren, maar je zou de fat cats wel een bonus/malus attitude kunnen bijbrengen.
Betaal presentatoren niet naar inzet, maar naar prestatie. Hou de basis laag, en de mogelijkheid op een bonus hoog. De discussie over hoge salarissen, die donderdag weer oplaaide, gaat vooral over de hoogte van de beloning en zelden over waardering en succesfactoren.
De presentatoren zijn bijzonder huiverig om voor graaier te worden uitgemaakt, en daar speelt Sander Dekker slim op in. Het volk eist opoffering en de liberaal marcheert lekker mee in het leger der rancuneuze nivelleer-fetisjisten.
De mediastaats doet een moreel appèl aan zeven media-meerverdieners om zelf met een zeis over hun salarissen te roetsjen. Jeroen Pauw sms-te aan ThePostOnline: ‘Ik hoor niet bij die 7’ op een toon alsof hij niet bij een groep melaatsen hoort. Daarna tweette hij pesterig dat hij een moreel appèl op zijn werkgever doet om eens een salaris boven de Balkende-norm uit te betalen.
Met Pauw’s tweet wordt pijnlijk duidelijk hoe verknipt het beloningenstelstel in Hilversum in elkaar steekt. Pauw werkt als bovenmodale VARA-freelancer, maar krijgt zijn gage niet aangevuld als hij ‘excelleert’. Hij scoort avond aan avond bijna een miljoen kijkers en creëert kooplustige ogen voor Ster-adverteerders.
Jeroen Pauw is wat een operazanger was in de tijd van Adam Smith. De geniale geldfilsosoof uit Schotland betoogde in het achttiende eeuwse The Wealth Of Nations al dat publieke figuren met een ‘uniek talent’ – hij noemde operazangers expliciet – een ‘exceptioneel’ salaris mochten verdienen, omdat ze de toorn van de publieke opinie moesten trotseren.
Helaas gaat deze lezing niet meer op in de eenentwinigste eeuw. Succes leidt niet tot meer geld. Succes leidt tot naijver.
Jeroen Pauw is een slachtoffer van de niverelleringswaanzin en blijft veel te bescheiden. De Latenight talksshowhost moet – net als Jobs – een bonusregeling eisen.
Als VARA-collega Matthijs van Nieuwkerk ruim twee ton meer krijgt betaald voor een zelfde soort programma, met een zelfde soort publiek, is het bizar dat Pauw zijn huidige arbeidsvoorwaarden accepteert. Bij de VARA zijn sommige presentatoren kennelijk gelijker dan anderen. Dat is niet uit te leggen, zeker niet bij een sociaal-democratische omroep.
De reeds pensioengerechtigde Paul Witteman, Pauw’s collega, zakte met eigen goedvinden onder de Balkenende-norm om van het publieke gehuil af te zijn. Dat is charmant en te waarderen, maar lost het probleem natuurlijk niet op.
Zolang presentatoren wel kunnen cashen in goede tijden, maar geen pijn lijden bij matige kijkcijfers (of waarderingen) zal er geen noodzaak zijn om beter je best te doen, zeker niet als je concurrent meer toucheert voor dezelfde arbeid.
Critici die zich afvragen waarom Pauw & Witteman misschien een sleets trekje vertoonde het afgelopen seizoen, weten nu het antwoord: de heren verdienen te weinig.
