Denkend aan de PvdA, zie ik Johan Fretz, onze premier over twaalf jaar. Yes he can. Johan is een goed mens. Bij Pauw & Witteman zong hij daarom een lied over een vreemde in de nacht. Het is duidelijk. Johan wordt premier namens de PvdA. In het gesprek daarvoor suggereerde hij dat als wij maar meer geld naar Afrika sturen, dat die mensen hier ook niet naar toekomen. Hatseflats.
Zo lost onze premier het hele vluchtelingenprobleem op. Lodewijk Asscher zat tegenover hem en lachte vriendelijk.
In DWDD wilde Johan die hele vreemdelingendiscussie weer overnieuw doen. ‘Waarom mogen die mensen hier sowieso niet blijven?’
Toen Felix Rottenberg daarop reageerde met ‘maar dan zet je helemaal de deur open’, zat Johan heftig te knikken. Inderdaad. Waarom mogen wij hier wel zijn en zij niet?
Hier zie je de PvdA’er in Johan. Alle PvdA’ers dragen de wereld op hun schouders. We willen de verworpenen der aarde helpen. Te eten geven. Huisvesten. Het kan toch niet zo zijn dat ze in Afrika niks te eten hebben en dat wij hier de deur dicht doen?
Al die mensen die op de ledenraad van de PvdA tegenover Diederik Samsom hun verdriet toonden, waren Johans. Mensen die de victorie kraaiden toen Barack Obama gekozen werd. Dat die ‘eerste zwarte president van de VS’ nog steeds Guantanamo Bay niet heeft gesloten, daar hoor je ze niet over. Nee. Het gaat om idealen. Als je die hebt, doet de werkelijkheid er niet zo toe. Als je intentie maar goed is.
Als je morele superioriteit zo onaantastbaar is, valt elk argument weg. Dan win je altijd. Over de strafbaarstelling illegaliteit zag je die houding in optima forma. Het waren grote woorden die tegen die strafbaarstelling werden ingebracht. ‘Aantasting van de mensenrechten’. ‘Staan voor je principes. Je idealen.’ Het gaat om ‘beschaving’.
Met andere woorden: die discussie win je nooit.
Van mij hoeft die strafbaarstelling ook niet. Het is zuiver symbolisch. Maar de morele superioriteit van veel Johans binnen de PvdA maakt me opstandig. Een soort: wij zijn goed. En iedereen die ook maar iets durft te zeggen over de ‘zwakste groep in de samenleving’ is slecht. Johan behoort duidelijk tot de goeden.
Marcel Duyvestijn was in zijn vorige column hard over Diederik Samsom. Maar toen hij een excellerende PvdA leider bij de ledenraad zag, nam hij zijn woorden terug. Diederik had overtuigend zijn standpunt verdedigd.
