Net bekomen van het fenomeen ‘hipsters’ op muziekfestivals, blijkt deze zomer het hoogtepunt te worden van een nieuwe trend: jonge kinderen meenemen naar festivals en rockconcerten. Je hebt dan wel die saaie kutkantoorbaan van 9 tot 5, en een carboncopy-casa in de Vinex maar stiekem ben je hartstikke rokkenrol, bohemian en vrij van geest. Heel erg Woodstock allemaal, dus hup: lekker de kids mee naar een festival. Vinden ze heeeeerlijk , zijn ook heel veel andere kindjes waar ze mee kunnen spelen – dus win/win situatie.
Festivals zijn escapisme. Enkele dagen lang in benevelde staat rond te dwarrelen, genieten van muziek, zon en alle mensen om je heen die voor hetzelfde komen. Escapisme juist uit die Vinex-treurigheid, die benepen Nederlandse middelmaat, de ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’-mentaliteit, maar vooral weg van de NIMBY’s die elke vorm van ‘overlast’ in hun egomane universum willen verbieden. Vier dagen dronken rondlopen zodat in ieder geval de overige 361 dagen in het jaar een zekere co-existentie kan worden gewaarborgd.
Maar nee, de Remia-gezinnen komen lekker met je mee deze zomer.
Je kinderen meenemen naar een festival en doen alsof het voor hun ook leuk is, is onzin. Een kind van drie interesseert het echt geen hol dat er een opgeblazen banaan van 20 meter hoog midden in een grasveld staat. Die vinden het, zoals alles, hooguit 30 seconden bijster boeiend en daarna hebben ze honger. Of moeten naar de wc. Of zijn ze moe. Is het te warm. Of te koud. Of nee, nu ze er zijn hoeven ze niet meer naar de wc. Diezelfde aandachtspanne gaat dus ook op voor de Rolling Stones, of U2 of welke andere ‘old rockers never die’-band er op dat podium staat. Zolang Mick Jagger of Bono niet tevoorschijn komen in een Bob de Bouwer pak en ze de Boemba-tune niet opnemen in de setlist, zal het je kroost jeuken. De wereld van een driejarig kind bestaat niet uit zelfbewust ‘rokkerol’ of hipstamatic ‘bohemian’ te zijn, die zijn met bezig met an.. hey, een vlinder!
Ondertussen slepen deze ‘forever young’ ouders hun kinderen wel mee naar plaatsen waar 80 procent ontbijt met bier, jongeren hun hormonen botvieren in de privacy van het eigen koepeltentje en bonkende basmuziek 24u per dag rondzingt. Je kan nog de schijn van verantwoordelijkheid willen etaleren door een excuus-koptelefoon (‘kijk ‘s, roze met een skeletje – schattig he?’) over het fontanelletje heen te schroeven, maar kinderen op deze leeftijd confronteren met het escapisme waar ze zelf tien jaar later pas nieuwsgierig naar worden (en zelf willen ontdekken zonder jouw aanwezigheid, saaie burgerlijke ouder – omdat ze juist van jou willen ontsnappen) is egoïstisch, infantiel en verwend gedrag. Het negeren van levensfases lijkt wel het nieuwe escapisme van deze generatie ouders.
Nou, we weten onderhand wel hoe schadelijk egoïstische, infantiele en verwende ouders van 30-40 kunnen zijn. Deze groep NIMBYs is uitermate succesvol gebleken in het kapotmaken van alles wat leuk is in de echte wereld. Want plekken waar je voorheen als volwassen veilig kon buitenspelen zijn de laatste jaren weggeklaagd door ouders die een verbod eisen op alles waar ze ‘last’ van ondervinden. Door juist die hippe bakfietsouders die hun kinderen overal mee naar toe willen hebben, omdat ze zelf bang zijn ook maar iets te missen.
Dus lieve ouders van 30-40 jaar die bang zijn voor het onvermijdelijke (zoals ouder worden, en vooral te oud ergens voor worden). You may take our Amsterdamse binnenstad, our restaurants, and our kroegen – but you will never take our festivaaaaaaals!
