Een groeiend aantal Nederlanders keert zich af van het nieuws. Terecht. Ze hebben genoeg van de feel good, politiek-correcte berichtgeving en het zelfgenoegzame moralisme dat daarin de boventoon voert. Het maakt ze gefrustreerd en machteloos. Wanneer wij, journalisten en mediaprofessionals, deze Nederlanders uit de klauwen van de positieve clowns en dito dominees willen houden, zullen wij de manier waarop die clowns het nepnieuws brengen ter discussie moeten stellen.
Zij, de politiek-correcte clowns en de drammende moralisten, dragen géén verantwoordelijkheid voor het gemanipuleerde beeld van de werkelijkheid bij hun lezers, kijkers en luisteraars. Vaak is dat beeld niet alleen veel te rooskleurig en eenzijdig, het komt ook totaal niet overeen met de realiteit waarin het overgrote deel van de Nederlanders leeft, laat staan dat het past bij de realiteit waarin het grootste deel van de Nederlandse bevolking zich bevindt. Omdat veel van dat nepnieuws is doortrokken van fatsoensgedram, dwingelandij en maakbaarheidsideologie, zijn de échte nieuwswaardige ontwikkelingen binnen de alledaagse normaliteit gaandeweg buiten zicht geraakt.
Zij, die clowns, vertellen Nederlanders over vrijwel élke scheet die Geert Wilders laat, maar ze vertellen hen maar zelden dat veel kiezers de bestaande partijkartelpolitiek gewoon helemaal zat zijn, of waarom dat misschien niet helemaal onterecht is. Ze berichtten onlangs nog dagenlang uitgebreid over de jaarlijkse bedevaart naar Mekka door moslims en daarvoor dagenlang over de ramadan en het Suikerfeest. Maar toen er een dag daarna wéér slachtoffers vielen door islamitische terreur had het allemaal weer helemaal niks met de islam te maken.
Zij voeden hun publiek te weinig met echt nieuws over de dagelijkse werkelijkheid en te veel met ideologisch gekleurde gedachteninvulling voor de lezers, alsof die lezers allemaal volstrekt debiel zijn. Daardoor ontnemen ze hen het zicht op tal van harde en doorgaans schrijnende feiten. Wie hoorde ooit dat in Nederland de gevangenissen leeg staan omdat het OM steeds meer seponeert en er steeds minder misdadigers voor de rechter komen? Wie las dat de criminaliteit in Nederland niet afneemt maar alleen het aantal aangiftes bij de politie, dat elk jaar daalt omdat de burger geen vertrouwen meer heeft in de politie? Wie beseft dat eerwraak en kindhuwelijken ook in Nederland toenemen? Wie weet dat in het Afrikaanse land Nigeria complete dorpen levend worden verbrand door Boko Haram terwijl positieve jokers maar blijven mekkeren dat het zo fantastisch gaat in Afrika?
Met hun manifest willen zij, clowns en moralisten, hun verantwoordelijkheid ontlopen voor het valse en leugenachtige beeld van de werkelijkheid dat ze hun lezers, luisteraars en kijkers al sinds 1968 onophoudelijk opdringen. Hun journalistieke uitgangspunt is vooral niet het kritisch blootleggen, volgen en analyseren van relevante gebeurtenissen en ontwikkelingen. Laat staan zaken die ‘de verkeerde politicus in de kaart spelen’ of ‘waardoor mensen de verkeerde dingen gaan denken’.
‘Verantwoordelijke journalistiek’ betekent vooral dat de aandacht uitgaat naar de de gezonde plekken op de huid, waardoor de zere plek waarop de vinger moet worden gelegd uit het zich blijft. Verantwoordelijke journalistiek betekent dat ze nieuws vaker in een brede maatschappelijke en historische context willen plaatsen. Dat doen ze, voor zover mogelijk, met behulp van zaken die zo veel mogelijk afleiden van het echte probleem of door de zogenaamde ‘sociale wetenschap’ te pas en te onpas in te zetten voor het inkleuren van hun maakbaarheidsideologie
‘Verantwoordelijke journalistiek’ betekent dat ze nu nóg vaker nieuws willen brengen waar geen dramatische aanleiding voor is. Dat is bijvoorbeeld nieuws wat dus helemaal geen nieuws is, zoals dat sneeuw wit is of dat jaarlijks weer 12 maanden voorbijgaan. Alsof het ‘nieuws’ elke dag van de week een zaterdagblijlage van de Volkskrant is.
‘Verantwoordelijke journalistiek’ betekent, ten slotte, dat ze hun lezers, luisteraars en kijkers vaker zullen manipuleren door te berichten over zaken die, zoals hierboven al uitgelegd, werkelijk geen fuck met nieuws te maken hebben. Laffe ‘human interest’-verhalen, gelikte intereurdesignbijlagen en het onophoudelijk opboeren van de ‘keukentrapjes zijn gevaarlijker’ of ‘het komt door te weinig stageplaatsen’-mantra’s.
Te veel Nederlanders haken af van het nieuws en hebben een te ideologisch geïndoctrineerd NPO-beeld van de werkelijkheid.
Wij, journalisten en mediaprofessionals, nemen daarvoor terecht geen verantwoordelijkheid. We houden ons dan ook bezig met het overbrengen van feiten, we wensen als boodschapper niet te worden neergeschoten.
We willen ons inzetten voor een journalistiek met minder, minder, minder feel good, minder, minder, minder politiek correcte berichtgeving en vooral minder, minder, minder van het zelfgenoegzame moralisme, dat dampende fatsoen der deugers, waardoor de Nederlandse journalistiek nu alweer decennialang is gegijzeld.
Met het ondertekenen van dit manifest beloven wij te strijden tegen de clowns, moralisten, charlatans, drammers, deugers, Goed Volk, adverteerdersbellers, dominees en SJW’s die de journalistiek proberen te vergiftigen.
Met het ondertekenen van dit manifest, kortom, beloven wij de vinger gewoon op de zere plek te blijven leggen. En door te blijven duwen.
Bert Brussen
(U kunt uw handtekening achterlaten in de comments.)
