Lees even dit stukje op Glamorama, Umar. Het zal je bevallen. De redacteur (M.B., geen idee wat zijn echte naam is) legt aan ene Jan Kooijman (kennelijk een BN’er) uit waarom het internet hem, en alle andere BN’ers, per definitie ontzettend haat. Kort samengevat: als je talent hebt, er goed uitziet en ook nog succes hebt moet je in Nederland kapot, kapot, kapot, kapot en kapot. Een betere samenvatting voor de Nederlandse mentaliteit kan ik eigenlijk niet bedenken. Wat ik me dus afvraag: is dat in Turkije ook zo? Hebben Turken ook zo’n grafhekel aan alles wat met succes en winst te maken heeft? En zijn Turken ook van die stiekemerds die, het liefst anoniem, op social media de hele dag elkaar haten? En hebben ze daar ook politieke partijen die al 100 jaar de scepter zwaaien, zoals wij in Nederland de PvdA hebben, waarvan de kernideologie neerkomt op: ‘Winst en succes is de satan, alles moet zo gemiddeld mogelijk blijven, de rest is allemaal de schuld van mensen die succes hebben en die mag je haten want die deugen niet.’
Jij zit de helft van het jaar in Turkije, terecht, en je spreekt ook vloeiend Turks (je kunt wat dat betreft zo campagne voeren voor D66 of de PvdA of GroenLinks) dus jij weet dat soort dingen.
Zelf kan ik me niet indenken dat het nóg dommer kan dan in Nederland. Er is volgens mij geen enkel land ter wereld waar het gemiddelde publiek zo volgevreten, tevreden, verwend, voorzien van toeslagen en gesubsidieerd is dat ze de mogelijkheid hebben om de hele dag op social media BN’ers te haten, scheldmails te sturen naar columnisten of bij Pauw & Witteman tolerant & beschaafd als de Grote Kunstenaar die ze zijn agressief te worden omdat iemand ze anderhalf jaar eerder al dan niet ‘relnicht’ heeft genoemd op Twitter.
Ik kan me werkelijk waar niet voorstellen dat er nog meer volkeren zijn waar haat zo’n groot, haast existentieel, onderdeel is van het bestaan. Zelfs in Turkije, waar haat toch ook ooit voor genocide heeft gezorgd, moet de gemiddelde mens slimmer zijn dan in Nederland.
De Nederlandse samenleving is een kaartenhuis dat bij elkaar wordt gehouden door haat als enige bindmiddel. Twee personen die op straat zijn afgeslacht vanwege niets meer dan een mening moet wat dat betreft boekdelen spreken.
Ik denk regelmatig: als we hier geen Tweede Wereldoorlog hadden gehad dan hadden we zelf wat uitgevonden om iets met genocide te kunnen doen. Al was het maar om daarna een reden te hebben om iedereen die zich niet hardop uitspreekt tegen het genocideverleden openlijk te kunnen haten.
Weet je trouwens in welke personen de meeste haat schuilt? In mensen die D66-lid zijn. Zoek maar eens op Twitter: al die types met zo’n D66-logo in hun avatar, die haast uit elkaar knappen van nuance en deugdzaamheid en dus serieus voorstander zijn van een sociaal(!)-liberale(!) democratische (!) partij, haten dag in dag uit iedereen die niet denkt zoals zij. Vooral Wilders.
Sociaal-liberaal democratisch in Nederland: de hele dag roepen dat de grootste partij van Nederland geen bestaansrecht heeft.
Dat is trouwens de grootste grap opzich, Wilders-haat. Iedereen die Wilders haat, hoort bij een partij die doorgaans vrede, democratie, fatsoen, tolerantie en nuance predikt. Zo erg is het in Nederland: we zijn haat gaan accepteren als symptoom van fatsoen en tolerantie.
Umar! Hoe spel je ‘ironie’ in het Turks? En ‘hypocrisie’?
Bert Brussen & Ebru Umar schrijven om de dag een column voor ThePostOnline & Fabmagazine.nl.
