Het moet gezegd, de kantinetour van GroenLinks is een slim idee. Het is een poging af te komen van het grachtengordelimago met het beeld van oppositie voeren aan de zijde van gewone mensen. En de tour is vooral gratis publiciteit. Het wachten is tot de nieuwe doelgroep doorheeft dat het hier gaat om een reclamecampagne voor een droomfabriek.
Dromen zijn een essentieel onderdeel van de politiek en het campagne voeren van GroenLinks. Op een bijeenkomst dit jaar in Zweden mocht campagnestrateeg Sybren Kooistra het succes van GroenLinks bij de laatste verkiezingen uitleggen. Naast een optimaal gebruik van sociale media om kiezers te bereiken, stuurt de boodschap van GroenLinks bewust aan op dromen en emoties.
Wat Bernie Sanders in de VS en Jeremy Corbyn in Groot-Brittannië al eerder bewezen hadden, was dat kiezers weer gevoelig zijn voor vergezichten van een ideale wereld. Utopische socialistische doelen – die na de ontmanteling van de Sovjet-Unie voorgoed verdwenen leken – kunnen weer helemaal.
De bereikbaarheid van de doelen is – zoals altijd – irrelevant. Kooistra: “Utopia is heel ver weg, maar het is voor linkse partijen de manier om verkiezingen te winnen.”
De emotiegedreven campagne van GroenLinks is deels afgekeken van de groeiende rol van emoties op sociale media. Het gaat om betrokkenheid. Naast de like is het assortiment emoji de laatste jaren uitgebreid met blijdschap, verbazing, verdriet en woede. Voor GroenLinks geen droge feiten en statistieken maar gevoel.
Het inspelen op emoties en onbereikbare vergezichten heeft z’n vruchten afgeworpen. GroenLinks behaalde er de grootste verkiezingszege ooit mee. Maar niet zonder lijsttrekker Jesse Klaver als spin in het web.
Kooistra: “Jesse Klaver is onze Trudeau-look-alike. De mooie jongen met een grote aantrekkingskracht op een enorme groep jonge vrouwelijke kiezers.” Kooistra vertelt zijn gehoor met genoegen dat er zo’n twintig accounts bestaan op Facebook en Instagram waar het vooral gaat over het krijgen van een kind van Jesse. GroenLinks is een gevoel dat borrelt in onderbuik en baarmoeder.
De emoties van kiezers zijn bereikbaar, maar niet met de complexe werkelijkheid. Het afschaffen van de dividendbelasting door het kabinet is niet alleen een cadeau voor aandeelhouders, maar zeker ook voor de linkse oppositie. Ieder optreden weer heeft Klaver 1,4 miljard euro vrij te besteden.
En natuurlijk zegt hij dat zo’n bedrag niet naar aandeelhouders, maar naar leraren, politieagenten en zorgverleners moet.
Het is de vrije rol van een partij die afzag van regeringsverantwoordelijkheid. In de oppositie kun je verzwijgen dat er al extra geld naar leraren, politie en zorgverleners gaat. Je hoeft alleen te herhalen dat er méér naartoe moet.
Het lijkt een sympathiek verhaal over opkomen voor de zwaksten en het verbinden van alle mensen. We zagen de beelden: Klaver in gesprek met ouderen in een verzorgingstehuis, borden wassend in de keuken. Alles zorgvuldig geregistreerd door de camera’s van Sybren Kooistra.
De kantinetour van GroenLinks is niets meer dan een doortrapte campagne voor louter een ander imago en aanvullend electoraat.
De presentatie Sybren Kooistra in Zweden (2017) is hier te zien.
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLZ.nl.
