Wat leven we in een gaaf land! Waarin één op de drie werkende Nederlanders zzp’er is of een tijdelijk contract heeft. Veel zzp’ers – in de bouw, de zorg, het transport – moeten blij zijn als ze na hun ontslag terug mogen komen om hetzelfde werk te doen tegen minder geld en slechtere arbeidsvoorwaarden. Want: Je Hébt Tenminste Nog Werk!
De ‘flexwerkers’ op hun beurt kunnen heel innovatief aan de slag met een nulurencontract, een tijdelijke ‘baan’, een plek in de flexibele schil. Wat klinkt dat tof he, flexibele schil! Zo kunnen werkgevers beschikken over een hele berg wegwerpwerknemers die ze naar believen kunnen inzetten en weer aan de kant zetten. Hartstikke handig. Dat die wegwerpmensen vaak gestrest, onzeker en bang zijn over hun inkomen, hun woonruimte, hun onbetaalde rekeningen en hun toekomst – dat is allemaal een kwestie van wennen. En dat geldt ook voor hun uiterst flexibele financiën; het moet een beetje spannend blijven in het leven, nietwaar? Dat houdt je scherp!
Bovendien, kijk eens wat een creativiteit dat flex- en zelfstandig werken losmaakt! Mensen die wel drie onderbetaalde ‘baantjes’ combineren om rond te kunnen komen. That’s the spirit! Die een kamer in huis opofferen en via Airbnb verhuren om wat bij te verdienen – inventief! Die geen geld verspillen aan verzekeringen tegen ziekte, arbeidsongeschiktheid, gebrek aan werk, die ook niet sparen voor later, als ze helemaal niet meer kunnen werken en aangewezen zijn op de ‘participatiemaatschappij’ – dat hoeft ook helemaal niet, want die ontzettend gave participatiemaatschappij gaat dat allemaal opvangen met héél erg flexibele, heel erg gave medeburgers! Burgers die, heel hip, en masse gaan crowdfunden om de pakken incontinentiemateriaal te kunnen bekostigen. Of we doen het op zijn Belgisch, wat betekent dat luiers alléén vervangen worden als ze 100 procent verzadigd zijn. En dat is dan weer een enorme impuls voor de wasknijperindustrie!
Wat leven we in een gaaf land! Een land waarin we verschillen koesteren. Hier leven ruim 400.000 mensen vier jaar of langer onder de armoedegrens, en groeien 125.000 kinderen langdurig in armoede op. Hier zijn 1,2 miljoen mensen ‘gewoon’ arm. Van zulke mensen hebben we er de afgelopen jaren steeds meer gekregen, wat betekent dat een groeiend aantal mensen dat eerst wat meer te besteden had, het nu minder heeft. Dat is raar, want er is gewoon weer sprake van economische groei. Het gaat goed met Nederland! Kennelijk snappen die armoedzaaiers dat niet. Nou ja, dan is het ook eigen schuld, dikke bult. Je moet pakken wat je pakken kan, nietwaar – verschil moet er zijn.
Er zijn een paar dingetjes niet zo gaaf. Zo is een op de negen Nederlanders laaggeletterd. Die mensen houden de vooruitgang nogal op in een maatschappij die is ingesteld op hoogopgeleide, mondige burgers. Kosmopolitische burgers, mogen we dat er even bij zeggen? Dat kun je van die laagopgeleide schreeuwers die geen buitenlanders in hun buurt willen, niet zeggen. De hoogopgeleiden vinden dat juist prima, die drinken gewoon een goede cava met elkaar in hun royale achtertuinen, echt gaaf! Dáár vind je ook de mensen die een mantelzorgwoning van 100 vierkante meter op hun perceel laten neerzetten. Die op eigen kosten intensieve zorg inhuren voor pa en ma. Dat is nog eens verantwoordelijkheid nemen, dat is nog eens zelfredzaamheid. Niet zeuren bij de overheid, maar gewoon je eigen broek ophouden en je eigen zaakjes regelen. Als iederéén dat nou eens zou doen, dat zou ons gave land nóg gaver maken!
