Het moet gezegd blijven worden en er moet op gehamerd worden totdat de nagel doordringt en verder verzinkt in het splinterig hout: ondanks alle tegenwerpingen en beschuldigingen van islamofobie en racisme, de kern van de strijd tussen islam en het Westen is de vrouw. Hierop wijzen wil niet zeggen dat het Westen op zijn beurt en op zijn manier ook de vrouw tot inzet van een politiek spel maakt. Integendeel. Waar feministen – op notabele uitzonderingen na als Nausicaa Marbe en Elma Drayer – zich druk lijken te maken om het droesem van een lamlendig machismo alhier in het Avondland en zich mogen beklagen om een mysoginie die er slechts uit blijkt te bestaan in het uiten van kritiek op een vrouw, gedijt er een patriarchaat temidden van een zelfreinigende cultuur – Westers uiteraard – die niet alleen te weinig bestreden wordt, maar zelfs polemisch verdedigd door feministen.
Wat doet het ertoe of speelgoed voor een meisje of een jongen respectievelijk roze en blauw is? De speelgoedmaker is een economisch wezen en zal zich baseren op wat verkoopt en wat de markt hem/haar, tot grote winst, leert. In economie bestaat er geen genderonderscheid, net zomin als in politiek of kapitalisme of in gewelddadigheid.
De vrouw een tederheid en zorgzaamheid toedichten, die zij zou vervolmaken wanneer zij macht heeft verworven, is precies haar dat te ontzeggen waarin zij zich niet onderscheidt van de man. Abstracties leiden tot abstracties: als een vrouw haar hart niet kan uitschakelen, volgens deze zienswijze, dan impliceert dit dat zij haar verstand niet ten volle kan benutten.
In zijn baanbrekende rapporten (1984/1953) meldde Kinsey al dat als vrouw en man maar zouden beseffen dat de seksualiteit van beiden in basis dezelfde is dan zou dat een tot een grote vooruitgang in wederzijds begrip leiden. (Ik parafraseer.) Er is geen hiërarchie. Noch wil dit zeggen dat er geen variatie is. Integendeel: de onmetelijkheid van de menselijke variabelen zijn bewonderenswaardig en het wonder van ons bewustzijn.
Dat vrouw en man voor wet en wapen niet anders beoordeeld hoeven te worden, is duidelijk. Het klopt dat de wet hier te lande de moeder nog altijd onrechtvaardig bevoordeelt boven de vader, maar wie weet komt hier verandering in – dat zou wel moeten. Welke rechtgeaarde feminist(e) zou willen dat de vrouw nog steeds wordt beschouwd als het afhankelijk wezentje zoals de negentiende eeuw haar economisch, politiek en sociaal heeft gebrandmerkt?
In Westers perspectief: wat is de negentiende eeuw? Een accumulatie van kennis en sociale bewustzijn. Wat zou deze eeuw moeten zijn: een bergvorming van kennis en besef van voorafgaande misverstanden en gruwelijke fouten. Wat is feminisme? Opstand en anarchie tegen het patriarchaat.
Het is het patriarchaat dat vrouwen eeuwenlang in kerkers en grotten heeft gegijzeld – haar vrouwelijkheid (maagdenvlies en moederschap) als bevrijding door een mannelijke voogd als losgeld heeft geëist. Nu tiert en gedijt er een patriarchaat binnen het Westen, binnen Nederland en waar zijn, behalve voornoemde woordstrijders, de vrouwen die met alle kracht en opstandige lust zich hiertegen verzetten? Elke zogenaamd ‘vrijgevochten moslima’ (en als de islam zo vredevol is, waar zou een vrouw zich dan vrijvechten?) bleek een apologeet van de juk die ze van zich hadden afgelegd, volgens eigen zeggen. Het lag, zo hoorden en lazen wij, aan de mannen en niet aan de religieuze leer, maar door was die leer opgetekend? Toch door dezelfde mannen in vroegere tijden die nog in deze tijd vrouwen van prille leeftijd verbieden dat zij de leer zelf leren lezen – in geschriften die nog steeds veel gehoor vinden.
En wat te denken van feministen die verkondigen de ‘keuzevrijheid’ van vrouwen te ‘respecteren’ om volgens dezelfde patriarchale bevelen door het leven te gaan? Over keuzevrijheid gesproken: wat verkiest u: een strop of een hakmes? Het resultaat zal niet verschillen. En wie het antwoord weet op feministen die beweren dat een ‘medisch verantwoorde’ verminking van clitoris en labia beter is dan een strafrechtelijk verbod mag het zeggen. Feministen die zulks beweren zouden levend begraven moeten worden .
Het gaat hier niet om de vrijwillige onderdanigheid van een vrouw te eerbiedigen, het gaat erom een patriarchaat te zien, te herkennen en het te verwoesten. Zonder patriarchaat, ‘de mannelijke norm’, blijft de religieuze vrijheid voor de vrouw staan. Alleen is de horizon vele ruimtes verwijd – niet begrensd door silhouetten van wetgevende mannen.
Vandaar dat we blij mogen zijn om de wijsheid die de rechters van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bevangen heeft. Het werd tijd. School is belangrijker dan religie. Onbekommerde en bekommerde kindertijd dienen beschermd te worden tegen de seksualisering door de islam van meisjes. Er valt geen enkele vergoelijking naar voren te brengen voor de diefstal van de kindertijd van het prille meisje tot aan haar rijpdom tot vrouw en zo tot in de oneindigheid.
Alleen als je vrouwen ontdoet van prille wortels zullen zij in een simulacrum van vrijheid leven waarin zij vrijelijk doen wat mannelijke tirannie ze opdraagt te doen. Het is in Zwitserland blijkbaar doorgedrongen dat de bescherming van de wortels van de kindertijd voorrang verdienen boven religieuze hardvochtige starheid. En zo hoort het ook.
Het Hof sprak over integratieproces. Dit is een natuurlijk proces, een menselijk proces – wie kan verboden worden beïvloed te worden door de omgeving? – , het is hèt kenmerk van vrijheid. Dat tegenwerken is mishandeling – zelfs marteling. En marteling noch misbruik is ooit effectief gebleken.
