Krakers zien zichzelf vaak als het laatste bastion der vrijheid, en voor vrijheden moet je vechten. Voor vrijheid moet je jezelf loswroeten uit de greep van een autoritaire minderheid. Zoals het bestuur van de UvA. Om deze wakker te schudden en je gelijk aan te tonen mag je andermans bezit toe-eigenen, bevuilen, slopen en fulltime Berkeley ’68 gaan door stevig blowend heel openminded en met ritmische ondersteuning van etnische wereldwinkel-trommeltjes de gendergelijkheid te bezingen. Uiteraard uit volle borst meegezongen door permanent verontwaardigde beroepsdemonstranten met Palestijnse sjaals en goede-doelen-meisjes die (nu ze er toch zijn) allerhande maatschappelijke problematiek aan de kaak stellen. Dat deze uiteindelijk niets (maar dan ook niets) te maken hebben met (in den beginne) breed gedeelde zorgen over het UvA-beleid van hogerhand, en dat dergelijk radicaal-activisme er juist voor zorgt dat academici wel drie keer nadenken voor ze zich bij een protest aansluiten, mag de pret niet drukken.
Het goedpraten van kraken, vandalisme (ook door universitair docenten) en dus het schenden van eigendomsrechten, is een gotspe. Het belang van eigendom heeft niets te maken met materialisme, hebzucht of eigenzucht. Integendeel: eigendom, in de Lockeiaanse zin van het woord, beperkt zich namelijk niet tot een gebouw. Eigendom gaat verder: wij zijn onze eigen heer en meester over lijf, goed en (nog belangrijker) ideeën. Op het moment dat het individu geen recht meer heeft om zelf te bepalen wat hij of zij doet met de vruchten van zijn of haar arbeid (of we het nou hebben over een huis, een vruchtbare akker of gedachten die ontsproten zijn aan het brein), dan verliest het individu zelfbeschikking. De dichotomie tussen ‘eigendomsrecht’ en ‘individuele vrijheid’ is daarom vals. Mensen hebben rechten, eigendommen niet. Mensen hebben individuele rechten, en dus ook het recht op bezit. Op zelfbeschikking.
Het idee van krakers dat het rechtvaardig (!) is om andermans spullen toe te eigenen, komt uit de (door socialisten vaak gekaapte en naar eigen believen geïnterpreteerde) werken van de Franse filosoof Jean Jaques Rousseau. Hij was namelijk van mening dat bezit juist moord was. Want, zo stelde hij in zijn werk Het maatschappelijk contract:
“Je bent verloren als je vergeet dat de vruchten van de aarde aan iedereen toebehoren en de aarde aan niemand.”
Deze visie wordt vaak door socialisten uitgelegd als een rechtmatige claim op andermans spullen, maar dat is wel een hele vrije interpretatie: de werken van Rousseau stammen uit de tijd dat maar een hele kleine elite überhaupt de mogelijkheid had om bezit te vergaren. Het was de tijd van feodale landheren, waar mensen (burgerschap bestond nog niet) te werk werden gesteld voor een habbekrats – of minder (want slavernij). Daarom zag Rousseau grootgrondbezit als een middel om individuen te onderdrukken. Het is niet bekend wat zijn visie was op bezit onder de voorwaarde dat, zoals vandaag in Nederland, iedere burger de mogelijkheid heeft om bezit op te bouwen, en beschikking heeft over individuele rechten. Helaas kunnen wij het hem niet navragen. Toch kunnen wij op zijn minst stellen dat dit idee van ‘gerechtvaardige diefstal’ waar socialistische krakers zich op baseren, niet geheel waterdicht is.
Op het moment dat de vruchten van onze arbeid (lijf, goed, kennis) niet langer van ons zijn, maar van de staat is niets (maar dan ook niets) veilig. Dit is een principe waar wij niet aan kunnen tornen. Zonder zelfbeschikking te hebben over onszelf als individu (en de vruchten daarvan in de vorm van lijf, goed en kennis), leveren wij onszelf uit aan tirannie en onderdrukking. Zonder bescherming en verdediging van deze rechten kan het lukraak worden afgepakt door de staat (“Zeg meneer, die tweede nier van u, daar doet u niets mee momenteel”), een democratische meerderheid (“Zeg mevrouw, uw tuin is veel te groot voor uzelf, daar weten wij wel wat op”), of andere vormen van tirannie. Kraken onder het mom van ‘vrijheid’, “zelfbeschikking” en op je blote voetjes claimen dat je als Russell Brand-bohemian het materialisme hebt afgezworen en dus daarom op andermans rechten mag pissen, ontstijgt alle ironie. Sterker: het is intens dom en kortzichtig.
Derhalve is er, zoals gewaardeerd TPO-collega en wijze heer Bas Paternotte ooit stelde, maar één conclusie mogelijk: kraken is moord. Want kraken is meer dan diefstal, het is een gewelddadige aanslag op individuele vrijheden. Met fysiek geweld wordt eigendom toegeëigend onder het mom van datgene waar de krakers uiteindelijk zelf het hardste op pissen: vrijheid. Zodra eigendomsrechten en dus individuele vrijheden van de meerderheid worden geschonden door een autoritaire, agressieve minderheid (zeg maar datgene waar Rousseau altijd tegen in het geweer kwam), wordt het tijd voor actie vanuit het lokale bestuur.
Dus burgemeester Van der Laan: word wakker en kom op voor de openbare orde. Niet alleen door de bezem in de mast te voeren, maar deze ook in te zetten om het Maagdenhuis schoon te vegen.
