Onlangs bezocht ik in de bioscoop Haar naam was Sarah. Een meeslepende en indrukwekkende film over het leed en de gruwelen in de Tweede Wereldoorlog. Normale mensen spotten daar niet mee. Krakers wel. Mijn hele leven heb ik al een natuurlijke afkeer tegen bepaalde types. Vooroordelen zijn misschien niet goed, ze blijken angstig vaak te kloppen. Tegen gothics bijvoorbeeld. Of van die overdreven onverzorgde types. Vet haar, oude muts erover, zoveel mogelijk lichaamsbeharing en aftandse kledij. Met een versleten oude bakfiets en een dito hond in de laadruimte. Zo overdreven laten zien dat je anders durft te zijn en daarmee net doen of je zelfvertrouwen hebt.
Arafat
Ook mijn vooroordelen over krakers worden elke keer weer bevestigd. Ga voor de grap naar Google, typ ‘krakers’ in en bekijk de afbeeldingen. Half kaalgeschoren vrouwen met roze en paarse hanenkammen die vervolgens nog serieus genomen willen worden ook. Over moslimvrouwen wordt nog wel eens gekscherend gezegd dat ze een theedoek op hun hoofd dragen, maar deze groepering kan er ook wat van. Yassar Arafat zou zich omdraaien in zijn graf.
Overdreven uiting geven aan een bepaalde overtuiging slaat bijna altijd om in negatief gedrag. Neem de kerk, neo-nazi’s, homohaters of van die vervelende linkse wereldverbeteraars die namens Greenpeace een groepje uitstervende vogels probeert te redden in het Amazonegebied en die zich na een demonstratie vastketenen aan een hek. Zo ook krakers. Elkaar opjutten en aanschoppen tegen alles wat meer gezag heeft dan zij. Bah.
Provoceren
Hoe kun je nou protesteren tegen het feit dat je niet aan andermans spullen mag zitten? Blijf er gewoon vanaf, ga werken en huur wat leuks. Maar nee. De regering verbiedt kraken, de politie handhaaft de wet en burgemeester Van der Laan van Amsterdam heeft het gedaan. Zijn werk als korpsbeheerder wordt nu vergeleken met praktijken uit de Tweede Wereldoorlog. Van der Laan noemt de prent “kwetsend en beneden alle peil.” En geef hem eens ongelijk.
Hoe durven de krakers zich zo te uiten? Wanneer je als politieman in de frontlinie van de ME staat bij het ontruimen van een pand weet je weer waarom je vroeger naar de politieschool bent gegaan. Wie iets strafbaars doet, moet er niet raar van opkijken dat de politie daar tegen optreedt. Werk je niet mee, dan volgt er vanzelf geweld. Zo overduidelijk provoceren en dan raar opkijken dat er hard wordt opgetreden door de gemeente.
Krakend Nederland zegt met de WOII-prent het beestje bij de naam te noemen. Echter, de beesten zijn de krakers zelf.
Joost Bakker is student journalistiek en is niet bang het beestje bij de naam te noemen.
CC foto: Marijn de Vries Hoogerwerff
