Op mijn 34ste – nu twaalf jaar geleden – nam ik afscheid van het amateurvoetbal. Het ging allemaal niet zo snel meer. Het kraakte overal en mijn spieren kregen bij het minste of geringste een optater. Een Gullit of Van Basten zou ik niet meer worden. En altijd maar weer die thuisfluiters. De grensrechters zowel van de tegenpartij als die van onze club (DWSV te Amsterdam) waren altijd zo partijdig dat van een eerlijk potje nauwelijks sprake kon zijn. Alles bij elkaar opgeteld was het mooi geweest. Adieu voetbal vierde klasse KNVB.
Na het overlijden van de grensrechter uit Almere dacht ik onwillekeurig toch weer terug aan die goede oude tijd op de velden. Héérlijk was het de geur van gras, thee en zweet. Samen met de mannen werken aan een prestatie waar heel Amsterdam van op zou kijken. De praatjes over onze prof-helden. Zidane, Del Pierro, Beckham, Gullit, Rijkaard en Van Basten. “Goh, zag je hoe die dat deed? Ga ik ook proberen op het veld.” Echt mannenpraat was het.
Beide teams oneens met de grensrechter
Ik zal één wedstrijd nooit meer vergeten. We speelden uit tegen SC Buitenveldert. Miezerig weer, pfff. Buitenveldert uit, altijd lastig. Ik was de aanvoerder van mijn team. De aanvoerder van SC Buitenveldert was niemand minder dan Johnny de Mol jr. Het was een kampioenswedstrijd. Bij winst zouden we die dag Kampioen zijn. SC Buitenveldert ging dat natuurlijk sportief te lijf. Op een gegeven moment raakten de gemoederen verhit. Beide grensrechters zagen het niet goed in onze én de ogen van de tegenpartij.
Op een gegeven moment roept iemand van SC Buitenveldert, “Verdomme, die kutmarokkanen ook.” Op dat moment staat Johnny de Mol op. Loopt naar zijn medespeler en zegt met zijn vingertje wijzend. “Dit wil ik nooit, maar dan ook nooit meer horen in mijn team”. Het was meteen goed. De speler kreeg een rode kaart en we gingen verder. Ook in mijn team waren er jongens die racistische taal bezigden. Die werden dan door de club voor drie wedstrijden geschorst. Na een tijd werkte de opvoeding. Heethoofden voelden dat ze niet meer welkom waren.
Rouleer vrijwillige grensrechters
Hoe nu verder met het amateurvoetbal en het onacceptabele geweld dat daar ieder weekend plaatsvindt? Er zullen een scala van maatregelen genomen moeten worden. Dat laat ik graag aan deskundigen over. KNVB, verenigingen, spelers en ouders zullen leiderschap moeten tonen. Ik wil de heren en dames politici landelijk en lokaal alvast één maatregel meegeven. Iedere wedstrijd krijgt vrijwillige grensrechters toegewezen. Dat wil zeggen dat je geen grensrechter meer bent van je eigen club. Hiervoor moet iedere club vrijwilligers afdragen aan de KNVB afdelingen in het land. Ben je een club met 10 teams dan lever je 20 vrijwillige grensrechters af. Kan je geen vrijwilligers vinden dan wordt je geholpen. Lukt het dan nog niet? Dan helaas, u wordt als club geroyeerd. Dit samen met andere maatregelen moet lukken. Samen de schouders eronder. Graag wil ik mijn zoon in januari inschrijven bij een voetbalvereniging. Ik ga graag een andere wedstrijd fluiten.
Nu wilt u zeker nog weten hoe de wedstrijd tegen SC Buitenveldert afliep. We wonnen en werden kampioen. Die wedstrijd vergeet ik nooit meer, Johnny de Mol was een man met leiderschap.
