Het leek allemaal kat-in-het-bakkie. Zo’n promotie waar je als universiteit bijna niks voor hoeft te doen – afgezien van geld vangen natuurlijk. Jos Bloemers wilde graag promoveren op een ‘lustpil’ voor vrouwen. Daar weet-ie alles van, want hij is wetenschappelijk directeur van het bedrijf dat die pillen bakt, Emotional Brain in Almere. Librido heet dat lustpilletje. Al het onderzoek is dus verricht met het doel om die pil op de markt te krijgen. Nietje erdoorheen, en klaar is je proefschrift! En dan bracht Jos ook nog eens twee leden van zijn wetenschappelijke adviesraad mee voor de beoordelingscommissie, en hij zorgde ook nog voor twee vriendjes in de promotiecommisie. Zijn eigen directeur Adriaan Tuiten bijvoorbeeld wilde best wel meedoen met die academische verkleedpartij! Kortom, dat beloofde een heerlijk onderonsje te worden. Maar helaas.
Het tv-programma Zembla wijst morgenavond namelijk op een gruwelijke belangenverstrengeling, waardoor vraagtekens moeten worden gezet bij de wetenschappelijke integriteit van deze promotie. Tis toch wat. Als de aanwezigheid van goede vrinden in allerlei commissies een reden is om een promotie tegen te houden, klinkt er hier straks nog maar hoogst zelden het ‘Hora Est!’ Nee, dat soort mierenneuker daar is ons land écht te klein voor. De wetenschap is altijd ‘ons kent ons’ geweest. Nu moet Utrecht op zoek naar onderzoekers die verstand hebben van de lust maar nog nooit van Jos en Adriaan hebben gehoord. Een Mission Impossible.
Wat is dat, de lustpil? Niet veel bijzonders. Een vleugje viagra en een vleugje testosteron. Twee huismiddeltjes die, indien apart geslikt, bij vrouwen een marginaal opwindend effect hebben, maar gooi ze bijeen (dat is in farmacoland momenteel erg populair) en samen kunnen misschien wat meer lust én wat interssante publicaties opleveren. Het middel is getest op een aantal vrouwen die zouden lijden aan HSDD, hypoactive sexual desire disorder. Weinig zin in seks. Ja, da’s een officiële kwaal. En ziet, een weinig indrukwekkend aantal van deze vrouwen-zonder-veel-zin rapporteerde dat ze dankzij de pil van Adriaan een beetje méér zin hadden gekregen. Wat we met die antwoorden aan moeten, dat weet niemand. Het slikken van een pil tegen je klacht, het verwachten van enig resultaat, de wens een bijdrage te leveren, wie weet om eens lekker geil te worden – werkelijk van alles kan op zo’n moment het gevoel van het vermoeden van zin in seks veroorzaken. En een beetje onderzoeker meet en kiest en snijdt en schuift net zo lang met de cijfertjes tot de tabelletjes een beetje mooi zijn. Fraude? Welnee. Het gebruikelijke handwerk. Werkt die pil? Maar natuurlijk. De vraag is alleen of dat effect iets met de inhoud van de pil te maken heeft.
Maar wat doet het ertoe. Als alle vrouwen die gebukt gaan onder HSDD maar geholpen zijn. Ik bedoel, hardlopen is ook onzin. Gewoon lopen is net zo gezond. Maar dat zal de dokter nooit tegen de hardloper zeggen want die is al blij dat zijn patiënt überhaupt beweegt. Zo zit het ook met die pil. Beter iets geslikt en aan de slag gegaan, dan thuis blijven zitten kniezen met een dorre kut.
Seksuologen vinden die pil maar niks. De voorman der vaderlandse seksuologen, Peter Leusink, zegt het in het NRC Handelsblad van dinsdag zó:
“Vaak is er sprake van een verschil in behoefte aan seks tussen mannen en vrouwen. Dat is een relatieprobleem, geen medisch probleem.”
Niet te snel, beste Peter. Je bedoelt natuurlijk: dat is óns probleem, dat is óns werkterrein. Dan gaan wij seksuologen met die mensen praten. Daar verdienen wij onze boterham mee. Daar moet de farmaceutische industrie zich niet mee bemoeien. Een heel begrijpelijke reactie dus, gezien vanuit Peters portemonnee. Maar of iets een relatieprobleem is of een medisch probleem (dus of u Peter moet bellen of Adriaan), dat maakt Peter niet uit. Dat maken we zelf wel uit.
Mannen willen dagelijks erop, vrouwen lezen in bed ook de Margriet. Of ze bedenken dat ze willen slapen. Dat verschil is eeuwenoud, en een eeuwige bron van inkomsten voor seksuologen. Mannen vragen zich altijd af: kan ik het nog wel? Ze kijken of voelen in hun onderbroek en… o wonder! Daar komt de kleine kabouter alweer omhoog! Vrouwen zijn veel minder bezorgd over hun dagelijkse seksuele status. Ze vragen zich af: wil ik op dit moment? Ze kijken nergens naar, ze luisteren gewoon naar hun lichaam. En dan grijpen ze de Margriet. Sommige mannen vinden hun vrouw dan vervelend. Sommige vrouwen vinden hun man dan vervelend. Andere vrouwen vinden zichzelf vervelend. In dat laatste geval kunnen vrouwen er voor kiezen om een wildvreemde Peter te bellen, die dan urenlang bezig is om hun vertrouwen te winnen om vervolgens allerlei intieme details in zijn laptop te zetten. En rekeningen te schrijven. Of ze kiezen ervoor de website van Emotional Brain te bezoeken. De volgende dag ligt daar de lustpil op de mat.
Stelt geen vragen, kost verder niks. Werkt-ie? Ach. Werkt Peter dan wel? En bovendien, zo’n promotie is toch geen wassen neus?
