Komt het voor dat iemand zowel Geert Wilders als Sylvana Simons kan waarderen? Ja, dat komt voor. Moi. Een racistisch, seksistisch, koloniaal blank zwijn ben ik, dat nergens bij wil horen. En dat zal dan ook wel ijdelheid zijn. Intuïtief, waarschijnlijk sociaal gedwongen, was ik ooit een heftige tegenstander van Wilders, tot ik open en onbevooroordeeld naar hem ging luisteren en de redelijkheid van zijn woorden in zag. En bewondering kreeg voor zijn rechte rug en consequente gedrag. Ik kwam daar publiekelijk voor uit en werd ogenblikkelijk verguisd.
Zo overkwam het me onlangs echter ook dat ik het eens was met een van de mannen van DENK – ik kan die namen niet onthouden, hetgeen dus racistisch is – die zei dat je rekening moet houden met de wetten van Rome als je in Rome bent. Nou ja, Istanboel dan. Toen ik dat meldde aan mijn omgeving, keek men mij zeer bevreemd aan. Ik was toch een Wildersman?!
Die Ebru komt mij nogal irritant over, zwelgend in ijdele dapperheid en haar eigen versie van politieke correctheid. Met die mening schuif ik opeens het andere kamp in. De Zwart Pietendiscussie vind ik echter al jaren enorm spijkers op laag water en erg veel gezeur, dus ik schuif weer terug. Maar Sylvana ervaar ik als beschaafd en mooi – hetgeen vast seksistisch is – maar daarmee is de verwarring natuurlijk compleet.
In welk kamp zit ik nou? Waar sta ik nou eigenlijk?
Ik weet het zelf ook niet meer. Hans Teeuwen – die mij ooit uit een heel groot tweepersoons bed heeft laten vallen van het lachen – vind ik tegenwoordig onsmakelijk in zijn uitlatingen en voor het eerst van mijn leven begin ik Freek de Jonge te waarderen. Oeps.
Onze Filippijnse werkster – dat we die hebben is natuurlijk koloniaal gedrag, maar ze kan het geld zo goed gebruiken – is een grote fan van Duterte en met haar, zo beweert ze, een heel erg groot deel van de bevolking aldaar. Dat is niet om zijn denkbeelden, maar om zijn resultaat en dat is waar ze mee te maken hebben. Democratie vindt Mei, onze werkster dus, een erg slecht idee voor de Filippijnen. Die brengt veel te veel criminaliteit en corruptie.
Net zo respecteer ik de gestudeerde en beschaafde Rus die ik sprak en die me zei zo’n fan van Poetin te zijn. Gorbatsjov, daar konden ze destijds niks mee, Poetin is de held. Democratie vindt hij niet zo’n goed idee voor Rusland. Zijn argumenten kwamen mij zeer geloofwaardig en realistisch over.
En die Erdogan? Ja, het zal vast een dictator zijn, maar dat veel Turken trots op hem zijn, dat kan ik me best voorstellen. Aan de andere kant lijkt me absoluuuuuuuuut geen goed idee dat er zo’n dwepende Turk met een dubbel paspoort toegang heeft tot bijvoorbeeld de commissie Stiekem. Straks belt ie van alles door! Ik ben zeer tegen dubbele paspoorten in de kamer en de regering.
Diep van binnen merk ik vervolgens dat ik hoop dat Trump gaat winnen, terwijl ik natuurlijk ook wel weet dat het dan best wel eens heel erg mis zou kunnen gaan daar. Waarom ik dat dan toch wil? Ik weet het niet zo goed. Het heeft te maken met een verlangen naar straf voor het hypocriete establishment.
En zo loop je dus rond als vieze blanke man tussen het gekrakeel, gescheld en gedweep. En je denkt er het jouwe van. Je hebt een hekel aan de een, vindt een ander leuk, ervaart dat iemand opeens meevalt, een ander vervolgens onverwacht tegenvalt, ziet de voordelen van de nadelen en nadelen van de voordelen en maar oordelen en oordelen en oordelen.
Want onze mening is zo belangrijk. Iedereen zit er op te wachten.
Vandaag is het mooi weer. Ik denk dat ik maar een stukje ga fietsen op de Veluwe. Soms zie ik een konijntje. Een zwijn op een fiets dat naar konijntjes kijkt. Het moet niet gekker worden.
