Jonge kinderloze vrouwen werken veel vaker in deeltijd dan hun mannelijke evenknieën, blijkt uit een afgelopen dinsdag verschenen rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Dat is prima, want daardoor zijn ze beter voorbereid op de toekomst dan mensen met een fulltimebaan.
Fulltime werken is de motor achter de mentaliteit dat je steeds meer moet verdienen om steeds meer te kunnen consumeren zodat je steeds sneller je spullen kunt vernieuwen (lees: weggooien). Van die natuur-, milieu- en gezondheidsondermijnende wegwerpmaatschappij moeten we juist af; hoe sneller, hoe beter.
Fulltime werken leidt vaker dan je wilt tot stress, ruzie en liefdeloosheid omdat je eenvoudigweg te weinig tijd hebt voor je geliefden, je familie, je vrienden en jezelf. Gecombineerd met de stille norm van 24 uursbereikbaarheid betekent het een continue aanslag op je aandacht en energie; een aanslag waartegen je voortdurend en vaak vruchteloos een gevecht moet voeren. Dat is zonde van je tijd en energie.
Fulltime werken zorgt voor een ongelijke verdeling van geld en zorg tussen mensen. Niet het feit dat vrouwen in deeltijd werken zet hen op achterstand, maar het feit dat veel mannen niet ook hún aandeel in het onbetaalde zorg-, kook-, was- en schoonmaakwerk nemen. Als we samen de lol en de lasten verdelen, is het dagelijkse leven voor iedereen veel evenwichtiger.
Fulltime werk verhindert de ontplooiing van niet-werkgerelateerde talenten en vaardigheden; in plaats daarvan worden mensen voortdurend beziggehouden door de ‘beleveniseconomie’. Dat is jammer van alle denkkracht en creativiteit die mensen puur voor het plezier zouden kunnen inzetten – als ze daarvoor maar genoeg ruimte in hun leven zouden overhouden.
Fulltime werken leidt er ook nog eens toe dat we ons niet kunnen voorbereiden op de fysieke en psychische zelfredzaamheid die van ons wordt verwacht wanneer we niet meer kunnen of mogen werken. Want ja, de tijd die je moet investeren om zo lang mogelijk fysiek en psychisch gezond te blijven, gaat op aan werk; werk dat voor veel mensen ook nog eens ziekmakend is.
Een 36- of 40-urige werkweek is, kortom, hopeloos ouderwets. We hebben nu en in de toekomst niet meer geld en spullen nodig, maar meer tijd en aandacht. Als een 32-urige werkweek de norm was, zouden we een hoop problemen – stress en stressgerelateerde ziekten, slaapproblemen, overspannenheid door een overmaat of juist een gebrek aan werk, te weinig tijd om te (mantel)zorgen – een stuk beter te lijf kunnen.
