Onlangs dook er een filmpje op waarin is te zien hoe een verward type in geel hesje met slijptol de zogenaamde ‘liefdesslotjes’ sloopt die door verliefde stelletjes aan een Amsterdamse brug zijn gehangen. Het gele hesje, in gezelschap van zijn zoon die zich voor deze speciale gelegenheid eveneens in geel hesje had gehuld, lijkt een soort persoonlijke oorlog te voeren tegen de slotjes die aan bruggen in Amsterdam zijn aangebracht door verliefde hipsters en andere pathetische believers van suikerzoete cliché-romantiek. Alle slotjes moeten volgens het gele hesje met de slijptol kapot worden gemaakt.
“De helft van al die relaties die deze slotjes vertegenwoordigen is nu alweer verbroken”, briest het gele hesje als een verbolgen hipstermeisje hem tegen wil houden. En hij zegt er ook nog bij dat het “mijn brug” is.
Dat zijn kennelijk argumenten: de symboliek achter straatkunst deugt niet en omdat openbare weg ook “mijn” openbare weg is mag die op de openbare weg uitgestalde artistiekerigheid en dito niet deugende symboliek bij volstrekte willekeur worden gesloopt door iedereen die in het bezit is van de juiste slijptol. Geel hesje aantrekken en gaan met die beeldenstorm.
Persoonlijk denk ik dat de man alleen gelijk heeft in het feit dat zeker de helft van de relaties die door deze slotjes worden gerepresenteerd inderdaad allang weer kapot zijn. Ik zou zelfs uitgaan van zeker 80 procent. En dan ben ik nog aan de voorzichtige kant.
Maar dat is dan ook het enige waar geel hesje en zoon slijptol gelijk in hebben. Het is natuurlijk niet echt zijn brug en als het niet accepteren of begrijpen van bepaalde symboliek achter straatkunst werkelijk een reden was om zaken te slopen dan waren we allang af van zowel graffiti als de fietstunnels, metrostellen en de gebouwen waarop het is aangebracht.
Het gele hesje is natuurlijk een hysterische boze burger die waarschijnlijk zelf te vaak is verlaten en bedrogen in de liefde en daardoor al die puberale UvA-symboliek (geheel cliché gejat uit andere Europese hoofdsteden waar het ooit wél nog origineel was om slotjes aan bruggen te hangen) niet langer meer aankan. Ach gossie. Het doet natuurlijk ook pijn, altijd maar weer die confrontatie met de naïviteit van de leugen die romantiek heet.
Maar moet het daarom ook allemaal kapot? Bovendien: wie denkt geel hesje in kwestie te zijn dat hij eigenhandig de symbolen van jonge geliefden vol hoop en passie, nog niet verzuurd door hun leeftijd van boven de dertig en de realiteit van het leed dat leven heet, mag vernietigen?
Welnu beste lezers, geel hesje hier is dus niet zomaar iemand. Nee, geel hesje heet Kees Kroese (hier op ludiek archiefbeeld). En Kees Kroese is officieel “straatmanager” (helemaal naar beneden scrollen). Wie het officiele @straatmanager Twitteraccount volgt krijgt al snel de indruk dat een straatmanager iemand is die is geobsedeerd met straatafval, wat natuurlijk niet zo heel ver weg staat van een obsessie met slotjes aan een brug.
Een straatmanger blijkt echter meer te zijn dan dat. Veel meer. Een straatmanager is een onderdeel van een ondernemersvereniging die is onderverdeeld in diverse ondernemersregio’s. De straatmanager doet in deze ondernemersregio’s bijzonder belangrijk werk, moet u weten. Zo lezen we:
“De Straatmanager is het aanspreekpunt voor de ondernemers […] Eens in de 6 weken komen de bestuursleden en straatmanagers van alle straten uit de Amsterdamse binnenstad bijeen met topambtenaren van het Stadsdeel Centrum tijdens het zgn. Ondernemersoverleg. Tijdens dit overleg komen actuele zaken aan de orde zoals bijvoorbeeld de aanleg van de Noord-Zuidlijn, Reclame, vervoer, terassenbeleid etc. Ook de Straatmanagers komen regelmatig bijeen tijdens het Straatmanagers-overleg onder voorzitterschap van de Office manager van de ondernemersvereniging AmsterdamCity”
Dat is duidelijk geen kattenpis, straatmanager zijn. Vergaderen, samenkomen, polderen, overleggen met ambtenaren, slotjes doorslijpen. Het is dan ook niet vreemd dat dit soort mensen over een geel hesje beschikt. Sterker nog, mij zou het niets verbazen als de straatmanagers zowel het gele hesje (twee stuks, ook één voor zoon of dochter) als de slijptol in bruikleen krijgen van de gemeente. Straatmanager zijn is eigenlijk een soort van BOA zijn: geen te groot jack maar wel een mooi geel hesje.
Het is daarom ook dat een straatmanager een heus salaris krijgt:
“De ondernemers betalen een jaarlijkse (vrijwillige) contributie waarmee onder andere de helft van het salaris van de Straatmanager gefinancierd wordt. De andere helft van dit salaris wordt door het Stadsdeel Centrum betaald door middel van een subsidie.”
Hee! Subsidie! Je verwacht het niet! Zou Kees Kroese dan op kosten van de Amsterdamse belastingbetaler liefdesslotjes aan bruggen doorslijpen? En heeft hij dat dan te ja of te nee eerst overlegd met de “Office manager van de ondernemersvereniging AmsterdamCity?” En de topambtenaren? Wat vinden die er bijvoorbeeld van dat Kees Kroese, die officieel alleen maar juridsdictie heeft in het straatmanagersgebied Dam/Damrak/Beursplein en Nieuwendijk, met zijn gele hesje en slijptol ruim buiten zijn territorium slotjes van bruggen die onder verantwoordelijkheid van hele andere straatmanagers vallen staat te slopen?
Voor hetzelfde geld is de straatmanager in het gebied van de liefdesslotjesbrug wél heel blij met die liefdesslotjes en staat Kees Kroese daar met zijn slijptol toch maar mooi een interstraatmanageriaans conflict uit te lokken. Wat behoorlijk uit de klauwen kan lopen want voor je het weet moet daar weer mediation worden ingezet en willen de topambtenaren een onderzoek waarvoor een extern bureau moet worden ingehuurd wat dan weer uitloopt op een onderzoekscommissie onder leiding van Job Cohen die zal besluiten de boel te evalueren onder leiding van externe topconsultants van Van Beerenschot zodat zes jaar later iedereen onder ede kan verklaren zich niks meer van de zaken te kunnen herinneren en zich derhalve niet herkent in de geschetste situatie.
Moeten we dat willen als samenleving? Hebben we dat wel afgesproken met z’n allen?
De vraag die zich nu aandient is deze: wie controleert de gesubsidieerde straatmanagers? Who watches the watchmen?
Als ze allemaal een geel hesje, een slijptol en een zoon (ook met geel hesje) bezitten, kan het nog wel eens een lange hete zomer, herfst én winter gaan worden met al die extra liefdesslotjes die dankzij de actie van straatmanager Geelhesje nu nog massaler door het naïeve puberromantische hipstervolk aan de Amsterdamse bruggen zullen worden geklonken.
En geef ze eens ongelijk die naïeve jeugd.
