Ik ben verliefd. In december kocht ik een vest – zip-up hoodie in hipsterjargon – en sindsdien ben ik niet meer uit dat ding te slaan. Mijn vest en ik gaan samen overal naartoe: de Tweede Kamer, de kroeg, de Stopera, familie, vrienden en concerten. Samen hebben we al heel wat uren in het openbaar vervoer doorgebracht. Het was er ook de winter naar.
Waar de NS ten onder ging, schreed ik dapper voorwaarts, de capuchon ver over mijn hoofd getrokken. De capuchon was zo ruim dat zelfs mijn buitensporig oversized koptelefoon er nog onder paste. Warme oren en een warm hoofd dus, wat sinds ik mijn wilde haren kwijt ben geen overbodige luxe is, zeker niet voor iemand met zulke omvangrijke oren als ik. Mijn vest en ik hadden het goed samen.
Hadden. Want ik mag van de VVD mijn capuchon niet meer op als ik in de bus stap. Omdat twee stuks tuig het voor capuchondragend Nederland verpest hebben. Twee keer werd een bus in Amsterdam-Noord overvallen door figuren met een capuchon. Klote natuurlijk, vooral voor de chauffeur. Maar in plaats van eindelijk eens werk te maken van een veiliger Amsterdam, schiet de lokale VVD bij monde van fractievoorzitter Robert Flos acuut in de verbiedkramp. Geen capuchons meer! Dat zal het tuig leren.
Ons aller burgemeester – die dit in 2009, toen hij minister was, nog een volslagen achterlijk idee vond – vindt het nu een interessante optie en gaat er naar kijken. Ik vond Van Der Laan in 2009 leuker, toen hij Rita Verdonk woedend maakte met zijn opmerking dat wanneer de capuchon achterstevoren gedragen wordt, deze valt onder het boerkaverbod.
Dus omdat de VVD samen met GroenLinks en de PvdA een potje maakt van het veiligheidsbeleid in Amsterdam mag ik straks mijn geliefde capuchon niet meer op. Zou het misschien helpen als er niet om de zoveel tijd 25 agenten in mijn metrostation staan die preventief fouilleren, maar dat die agenten gewoon op straat en in de wijk zijn?
Want als ik me – met capuchon uiteraard – door die welkomsthaag van blauw heb geworsteld en naar mijn Bijlmerflat loop, zie ik geen agent meer. Sterker nog, er hangen bordjes op het fietspad waar ik overheen loop, waarin me geadviseerd wordt niet te bellen. Want ‘Use it, lose it’. Nog geen 100 meter van waar 25 agenten aktentassen en jaszakken omkeren, ziet de gemeente geen betere mogelijkheid om de wijk veilig te maken dan een bordje op te hangen dat ik maar beter niet kan bellen.
Extragratis idee voor verbodshobbyist Flos: verbied bellen daar anders ook. Maak het illegaal om elektronische apparaten bij mij op straat te gebruiken. Ik zou criminelen maar op ideeën brengen.
Dertigduizend mensen en voertuigen worden er per jaar preventief aangehouden. En in een half procent van de controles wordt ergens overgegaan tot aanhouding. Een half procent! Daarbij wordt zelden of nooit een vuurwapen afgepakt, wat ooit de reden was om met deze fouilleerplaag te beginnen. Het overgrote deel betreft mensen die een zakmesje onderin hun tas hebben zitten of mensen die hun verkeersboetes nooit betaald hebben.
Ondertussen wordt de halve stad volgehangen met camera’s, maar zijn er nauwelijks voldoende mensen om de beelden te bekijken, laat staan ergens op af te gaan. En met dank aan de landelijke liberalen Teeven en Opstelten wordt het alleen maar erger.
Mijn vest en ik hebben een gezamenlijk verzoek. Stop eens met schreeuwen, Flos, Opstelten, Teeven. Stop met je proefballonnetjes en je symboolpolitiek. Ga je werk doen. Stop met het vervangen van agenten door straatcoaches, particuliere beveiligers, toezichthouders en hoe het allemaal meer mag heten. Ga doen wat werkt, loop me niet met 25 agenten in de weg als ik de metro uit wil, als ik de rest van de tijd nooit een agent in mijn wijk zie.
Laat die agenten doen wat ze zelf massaal aangeven: weg achter de bureaus, weg bij dit soort fouilleeracties en gewoon de straat op. Als je een paar uur per dag op straat loopt heb je snel genoeg door wie de problemen gaat veroorzaken. En blijf van mijn capuchon af!
Peter Kwint is duoraadslid van de SP in de Amsterdamse gemeenteraad.
