Natuurlijk zijn er allerlei heel leuke dingen te verzinnen tijdens het WK voetbal. Je kan bijvoorbeeld de oma van Memphis interviewen, niks mis mee. Of een sportpsycholoog uitnodigen om te praten over de achtergrond van de bijtgrage Suárez, maar met dat idee kwamen meer mensen. Of je belt met iemand die verdrietig is omdat het zo’n lieve jongen is voor zijn vrouw en kinderen.
Er zijn heel leuke dingen gedaan en ik ben een groot liefhebber van praten over de randen van de sport. Radio 1, een zender die alleen tijdens grote toernooien logisch in elkaar zit, vult de hele dag met nieuws en voetbal. Dus dan komt er een Amerikaans-Nederlandse cabaretier over het Amerikaanse voetbal praten en dat doet hij hartstikke leuk. Zou de manier waarop ze bij Radio 1 de wedstrijden doen geen goed tv-format zijn? Je weet toch? Bij Chili-Mexico zit er een Chileense wijnkenner en een Mexicaanse vogelkijker en die kletsen een beetje over het leven terwijl ze naar voetbal kijken.
Kletsen over het leven in combinatie met voetbalkijken is toch zo’n beetje het leukste wat je kan verzinnen? Zou je dat mogen doortrekken op tv? Dat een kenner van de Amsterdamse uitgaanswereld en een Rotterdamse havendeskundige aan een tafel zitten te ouwehoeren terwijl ze naar Ajax-Feyenoord kijken? Soms schakelen we even over naar de radiomannen die ter plekke verslag doen. Niks mis mee.
Maar je merkt ook dat veel redacties van bladen en radioshows iets met het WK moeten, maar geen idee hebben. En dan krijg je verhalen over de knapste voetbalvrouwen van Oranje, BN’rs die de beste WK singles testen of een overzicht van alle schandalen rond het WK. Het hangt een beetje van het blad af. Bij Panorama laat Carlien zich voor Wim in Oranje latex hijsen, de VIVA geeft 21 online shoppingtips voor tijdens de wedstrijden en Libelle heeft 23 oranje schorten op de kop getikt. Een beetje bladformat, een vleugje BN en een snufje inhoud en er is altijd iemand met een boekje te vinden.
Leuk toch om te weten hoe Gordon in zijn nieuwe koffietent (‘ik sta er zelf ook’) naar voetbal kijkt, maar jullie hadden natuurlijk ook iemand als Bas Hakker kunnen vragen. Hij is wat onbekend misschien, maar die jongen – best een aardig ventje – heeft net ‘een voetbalboek dat niet over voetbal gaat’ uit en daar kan hij in goedlopende zinnen over vertellen. Hij zou uitleggen dat zijn boek over onbevangenheid gaat, over vrijheid. Dat niet alleen voetballers ruimte nodig hebben om creatief te kunnen excelleren, maar iedereen.
Hij zou vertellen over de hoofdpersoon die helemaal vastliep in de vaste Amerikaanse denkpatronen over mentaliteit van een sportgoeroe als Ton Boot. Hij zal toegeven dat hij het boek schreef omdat hij zijn vrienden zo mist met wie hij altijd in kleedkamer 4 zat. Hij wilde ze even terughalen. En omdat die jongen weet hoe het werkt had hij een link gelegd met het WK; Robben is ook zo iemand die geen rook om zijn hoofd moet hebben.
Nou ja, jullie kunnen nog bellen. En anders ga ik gewoon lekker naar een Algerijnse dichter luisteren die ooit met zijn blinde oom naar een wedstrijdje voetbal heeft gekeken. Ik hou ervan.
