Trek je er niks van aan hoor. Overal duiken analyses op van jullie kijkcijfers, maar je weet dat er weinig van klopt. Volgens de kenners worden jullie afgerekend op jouw hardheid richting Van Gaal, maar jij weet natuurlijk ook dat het anders zit. Soms verlang ik naar 2010 toen ik na twee weken thuis vroeg of mijn vriendin ‘effe het botertje wou aangeven’.
Misschien moet er een klein oranje campingbezempje door het programma. Je weet toch? Jullie zijn ooit begonnen met drie of vier persoonlijkheden aan tafel die ongenuanceerd ouwehoeren over voetbal en over de rest van het leven. Een oude bruine stamtafel met wat nootjes, een biertje (jij water) en dan is het een kwestie van praten over leuke niksdingen, (alles dus) een talent dat sommige mannen hebben. Geen plastic feelgood, geen positief gedoe als daar verder geen aanleiding voor is. Zo zijn jullie groot geworden, toch?
Maar die basis zijn jullie een beetje uit het oog verloren: er kwamen sponsors, steden die aan citymarketingdingetjes doen, een aardige zenderbaas die het succes wil verzilveren en steeds meer polonaisepubliek. Jullie strijden ertegen, er is verzet, maar VI zou zomaar aan feelgood, Graydon mannetjes en andere figuren die aan geld denken ten onder kunnen gaan.
Jullie kunnen het niet verborgen houden hoor. Ik zie het aan de manier waarop Genee zijn goede vriend Van der Gijp onderbreekt als-ie aan een leuk verhaal begint over een excellerende Robben of de schoonheid van een Chili-verdediger. Na tien seconden moet Genee alweer naar een volgend item of een clichévraag van zijn bakkertje. ‘Geeft niks ouwe reus,’ zegt Gijp dan, maar ze weten allebei dat het dodelijk is voor het ritme vol bizarre verhalen. Het is vast lucratief om zo’n plat Heineken-selfie filmpje aan te kondigen of ruimte te bieden aan een bitterballenlied van Fransje Bauer, maar kijkers trappen er niet in.
Jij blijft ondertussen je gewone ‘anti feelgood ik’ zonder compromissen, maar ik zie je wel worstelen hoor. Het valt niet mee om steeds Kieft in toom te houden die wil losgaan op een Heineken filmpje of een Jakhals die over het Kurhaus-personeel begint. Het grote marketingsucces heeft de basis een beetje aangetast, kijk maar naar de rubrieken. Eerder maakte VI leuke filmpjes in Haagse koffietenten met ongenuanceerde meningen van eigenwijze Hagenaars en nu mocht voormalig ADO-verdediger Tom Beugelsdijk een tijdje wat flauwiteiten spuien. Een duif de lucht in gooien met een boodschap voor de bondscoach is grappig, maar een al dan niet gesponsorde kaart versturen is gewoon minder. Dat weet jij ook wel, Johan.
Ondertussen doet de concurrentie het niet zo slecht hé? Dat hondje en die Belgische zanger zijn niet zoveel, maar Henry Schut is messcherp én innemend. Hugo Borst moet nog een beetje loskomen, maar die combinatie van zijn chaotische vilein met de charme van Schut werkt goed. Bovendien zijn hun gasten wat beter.
Maar jij weet toch als geen ander wat er moet gebeuren, Johan? Geen meepratende sponsors meer, geen hotels of citymarketingtypes, wat rubrieken eruit en een sfeervol rondreizend circus langs voetbalkantines. Het programma bestaat uit een tafel met vier mensen die over voetbal en het leven praten. Niks mis mee, joh!
