Lieve wereldreizigers,
Je bent jong, stoer, cool, hip en alles. Dus je gaat reizen. Kut voor je als je niet van reizen houdt, echt. Zeulen met je backpack door woestijnen en uitgescholden worden door indianen is echt niet zo leuk als het klinkt. Maar goed, de sociale druk is groot. Dus gaan we met z’n allen de wereld rond, op avontuur zogezegd. En het thuisfront maar joelend op je Twitter tweetend wat ontzettend stoer je wel niet bent. Dat je een lul of een trut bent omdat het bij jou zo ontzettend warm is.
Maar wat valt dit reismeisje tot haar grote ergernis vaker en vaker op? Dat die knappe jongens en meisjes van het ene hostel met bananenpannenkoekenontbijt naar het volgende hostel met gratis pizza op het dakterras labbekakken. Het zijn net bangige vogels op trektocht. Want al dacht ik altijd dat je gaat reizen omdat je nergens meer bij wilt horen, het lijkt er steeds meer op dat alle reisjongensenmeisjes juist meer dan ooit hun best doen om er ergens wél bij te horen. Herken hen aan de klassieke reisoutfit: jongens een baard, korte vieze broek, teenslippers (Haviana’s!) en een inca-gebreide muts met oor-flappen eraan. Meisjes in de lelijkste pyjamabroek waar je een pamperkont van krijgt. Ongeacht de tempratuur, de slippers en muts blijven onveranderd, denk erom! De uitpuilende backpack zo zwaar beladen dat je er geen heuvel mee opkomt, laat staan die camperrugzak zelf de bus in en uit zou kunnen tillen.
Maar mijn grootste ergens is wel dat deze schattige avonturiers de godganse dag binnen in het hostel zitten te Skypen en Facebooken. Totdat de flashpackers met hun iPhones en MacBook computers naar het volgende bierhostel met superzwembad trekken. Via de hostelapp met GPS raak je met je groepje rugzakcampers nooit meer de weg kwijt en beland je veilig in de volgende toeristenambassade. Zolang er maar zo min mogelijk contact met de lokale bevolking is, want die zijn vies en die stinken.
Dát moet maar eens afgelopen zijn. Flikker die Lonely Planet asjeblieft in de open haard, laat smartphones en laptops thuis bij pa en ma en hup, lekker buiten spelen. Laat je onder spugen door bezopen taxichauffeurs, beroven door een drugsdealer die je waspoeder heeft verkocht, huilend van eenzaamheid ’s nachts geplet in een trein in je geslachtdelen knijpen, wordt verliefd op Israëlische huurmoordenaar in Iran en eet verrotte rauwe vis bij een schattig tandeloos manneke op het strand. En geloof me, ook zonder Instagram-foto’s en life-blogupdates zal je je avonturen niet snel vergeten. Bel een keer per maand naar huis in een ranzige telefooncel of stuur een ansichtkaart. Kijken of het thuisfront het dan nog zo lachen vindt dat je lekker ver weg jezelf gaat vinden.
De groeten uit Peru,
het reismeisje
@IrisHannema
