In november zullen bondscoach Louis van Gaal en teammanager Hans Jorritsma voor de tweede maal in korte tijd naar Brazilië afreizen. Missie: een geschikte slaapplek vinden voor onze jongens tijdens het WK in 2014. Want dat Louis daarbij zal zijn, behoeft geen uitleg. Desnoods als coach van een ander land. Ik probeer me voor te stellen hoe zo’n trip verloopt. Lonely Planet onder de arm en gaan?
Praktische informatie
Na het inchecken op Schiphol bladert Hans door de vuistdikke reisgids. Louis weigert het boek te lezen omdat er geen Nederlandse versie beschikbaar is. Ook vindt hij dat er teveel, soms zelfs afwijkende, meningen in staan. Al met al een zwak naslagwerk, aldus van Gaal.
Om de vlucht gezellig te houden beperkt Hans zich daarom tot de feiten. “São Paulo telt meer dan elf miljoen inwoners en de stad werd in 1554 gevestigd door Jezuïeten.” “Dat is hun mening”, mompelt Louis, terwijl hij onverstoorbaar in zijn Bild Zeitung loert. Eenmaal geland zoeken ze snel hun bed op. De keuzeheer wil morgen graag fit zijn.
Op verkenning
De volgende ochtend gaat het tweetal op pad in São Paulo. Louis heeft deze stad bewust op zijn lijstje gezet als mogelijke verblijfplaats. “In ieder geval geen Rio”, had hij tegen Hans gezegd. De foto’s van schurende Oranjespelers in juni 2011 was hij niet vergeten.
Hans had een fijn hotel op TripAdvisor gezien. Goeie locatie, prima recensies. Om alvast een positieve indruk achter te laten had hij zelfs een basiscursus Portugees gevolgd. Maar het lukt hem helaas niet om aan het woord te komen tijdens het onderhoud tussen Louis en de hotelmanager.
“Joe must understend det we stay hier one mont. Except de final. We play de final in Rio”, oreert de bondscoach. De hotelmanager knikt instemmend en garandeert dat het Oranje aan niks zal ontbreken in het majestueuze onderkomen. Mocht het verblijf beperkt worden tot slechts een week dan is restitutie van een deel van het boekingsbedrag zelfs mogelijk. Maar over een annuleringsverzekering wil Louis het niet hebben.
’s Avonds dineren ze met drie leden van de FIFA. De wijn smaakt prima en gaandeweg aast Louis iets te opzichtig op de functie van Sepp Blatter. ‘Baas van het mondiale voetbal’. Ja, die titel zou hem passen. Bovendien; wie van de disgenoten kon een betere kandidaat noemen? Wanneer een gedelegeerde meent in Louis geen FIFA-voorzitter te zien, slaat de sfeer aan tafel om en beticht de bondscoach het hele gezelschap van jaknikkerij, reetlikkerij en nog een aantal bezigheden eindigend op ‘ij’ die moeten onderstrepen dat de heren over weinig karakter beschikken.
Toekomstmuziek
Hans weet het akkefietje te sussen en het tweetal zoekt hun hotelkamers op. De volgende dag staat in het teken van ontspanning. De verkenners liggen bij het zwembad en zeggen niets. Hans luistert naar Michel Teló op zijn iPod en Louis denkt na.
“Stel nou dat het niet lukt? Andres Oper en Mutu blijven een lepe spitsen. Douglas kan verdedigen en zou ook als tolk dienst kunnen doen. Ik kan toch niet de doelman van RKC meenemen? Huntelaar én van Persie scoren beiden weer. Zal ik dan toch…? Ook van der Vaart bloeit weer op. Lastig hoor. Met Frankrijk naar een eindronde zou ook leuk zijn. Gezellig, met Ribéry. Moet ik Clarence niet eens bellen, nu ik toch in de buurt ben?” Louis nipt van z’n Caipirinha. Het is nog wel erg ver weg allemaal.
Op deze plek biedt Stevan Zmiric de voetbalwereld af en toe een beetje lucht. Satire, op randje buitenspel. Zonder enige regelmaat en in maximaal 140 tekens is hij ook hier te volgen.
