Ik heb een appeltje te schillen met de bonobo. Ik las voor het eerst iets over de bonobo in een artikel van de National Geographic. Een prachtig verhaal over de intelligentie, gevoeligheid en geweldloosheid van de bonobo. Waar andere primaten zich al te vaak te buiten gaan aan genocide en infanticide, beoefent de bonobo vooral seks. Seks tussen mannetjes en vrouwtjes, tussen mannetjes onderling, tussen vrouwtjes onderling, tussen volwassenen en kinderen, en wat dies meer zij aan seksuele diversiteit. Zo reduceert de bonobo alle stress en behoedt zich voor zelfgeschapen rampen.
Bonoboïsering
Ik kan me de onvergetelijke anekdote herinneren van een onderzoeker, die er getuige van is hoe een nog jonge bonobo abusievelijk een laagvliegende vogel uit de lucht maait. Als geschrokken van wat hij heeft gedaan, blijft de bonobo staan. De vogel blijft liggen, houdt zich dood, maar de bonobo voelt dat de vogel niet dood is en pakt hem op. Klimt in een boom, spreidt zijn vleugels en laat hem los. De vogel vliegt weg. Het laat zien dat de bonobo over empathie beschikt. Maar ook enige technische kennis met betrekking tot het vliegvermogen van de vogel kan hem niet ontzegd worden. Waarom spreidt hij anders eerst de vleugels van de vogel? Waarom klimt hij in een boom? Deze aapsoort heeft evenwel voor een vergaande bonoboïsering van onze samenleving gezorgd. Lang was ik een groot fan, maar moet nu constateren dat zijn waarden- en normenstelsel niet de onze is. Make love, not war? No way!
Ongebreidelde seks
“Mannen, wat bezielt jullie?” vraagt Volkskrant-columniste Malou van Hintum in haar column van 1 mei jl. Deze vraag stelt zij omdat blijkt dat seksueel misbruik onder mensen, ook in Nederland, veel vaker voorkomt dan gedacht. “Het lijkt erop dat er onder ons vele DSK’s zijn, op allerlei mogelijke plekken,” schrijft zij. “Mannen die vinden dat ze recht hebben op een kinder- of vrouwenlichaam, en zich dat toeëigenen. Mannen – en soms ook vrouwen – voor wie de liefdevolle wederkerigheid die lichamelijke en seksuele intimiteit zou moeten kenmerken, niet bestaat. Ze gebruiken een ander lichaam alleen om hun eigen driften op bot te vieren, en hun machtspositie om dat lichaam voor hen beschikbaar te houden.”
Het heeft natuurlijk met macht te maken, zoals Van Hintum stelt. Macht, of het streven ernaar, is een oerdrift. Wordt deze oerdrift niet op gezette tijden vervuld d.m.v. strijd en geweld, dan zoeken wij onze heil in seks. De mens is een gewelddadig dier en seks is een vorm van geweld. Ongebreidelde seks, verboden seks, immorele seks; seks met dieren, seks met kinderen, seks met alles en iedereen.
Oorlog is goed
Maar zo horen wij niet met elkaar om te gaan. Kinderen zijn lief en onschuldig. We moeten ze niet willen verkrachten. Dat is barbaars. Laten we in godsnaam mekaar blijven uitmoorden. Ophouden met dat pacifistische gedoe van oorlogspreventie en stelselmatig oproepen tot liefde en vrede. Bloeddorst is levenslust. Oorlog is goed. Het voorkomt dat we ons seksueel vergrijpen aan onze kinderen. Maar laten we om te beginnen vooral de bonobo uitmoorden. Zo laten we Moeder Natuur zien dat wij, beschaafde mensen, het zedeloze gedrag van de bonobo niet tolereren.
Said El Haji (1976) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Leiden en won in 2000 de El Hizjra-aanmoedigingsprijs voor zijn verhaal ‘De kleine Hamid’. Dit verhaal werkte hij uit tot zijn debuutroman De dagen van Sjaitan (2000), dat een ware hausse aan media-aandacht beleefde en die inmiddels ook in het Frans is verschenen. Van zijn hand verscheen verder nog Goddelijke duivel (2006) en De aankondiging (2011).
