De Vara wil zich duidelijker als progressieve omroep profileren. “Verschillig zijn” heet dat. Daarom komt, onder anderen, Marcel van Dam met de documentaire De Onrendabelen (20 november, Ned 2, 20:10 uur) over mensen die het wat slechter hebben getroffen in de Nederlandse maatschappij. “Er vallen teveel mensen in de onttakelde verzorginsstaat buiten de neoliberale boot”, heet dat op z’n verschilligs.
Daar is op zich niets mis mee. De Vara bestaat dankzij haar leden waarvan het merendeel nog steeds heel idealistisch gelooft in de verzuilde samenleving. Een publieke omroep heeft als doel een maatschappelijke stroming te vertegenwoordigen. Door “verschillig” te zijn doet de Vara dat prima.
Maar van Marcel van Dam krijg ik een nare smaak in mijn mond. En niet zo’n beetje ook. Van Dam heeft zich jarenlang kunnen verrijken aan belastinggeld. Van Dam is het prototype van de socialist die mensen kleineert en uitsluit omdat Van Dam nou eenmaal zeker weet dat zijn waarheid de Enige Echte Waarheid is. Van Dam woont in een kapitale villa in een bosrijke omgeving en mag via de Vara (vorig jaar goed voor het binnenharken van 48 miljoen euro belastinggeld) nog maar eens even de aandacht vestigen op “de onttakelde verzorgingsmaatschappij”.
Hypocriet en deerniswekkend noem ik dat. Marcel van Dam en veel van zijn generatiegenoten zijn er dankzij hun consequente graaigedrag en drammerige linkse gelijkhebberigheid mede schuldig aan dat die verzorgingsstaat nu zo is onttakeld.
Dat zoveel Vara-leden de voortdurende dwingelandij van Marcel van Dam onverschillig laat, daar zou je toch haast verschillig van worden.
