Zes miljard gaat het kosten. De eerste bemande reis naar de planeet mars. Georganiseerd door MarsOne, het geesteskind van de Amersfoorter Bas Lansdorp. Zes miljard voor een enkele reis. Lansdorp wil namelijk alleen maar mensen naar mars brengen; terugkeren is straks onmogelijk. Dat zou de hele operatie ettelijke malen zo duur maken. Lansdorp moet dus zes miljard vinden, en zijn oplossing lijkt even simpel als doeltreffend.
MarsOne start binnenkort met het werven van vrijwilligers voor de missie, en Lansdorp verwacht een overweldigende belangstelling voor een enkeltje mars: ‘Eén miljoen mensen is onze verwachting,’ vertelt hij in het AD (10 januari). En daarna kan de show beginnen. De show die de benodigde miljarden in het laatje moet brengen. Lansdorp:
‘We willen van de selectie van de astronauten een soort The Voice of Holland maken. Uiteraard alleen met geschikte kandidaten. Per land kan dan worden gestemd wie de ruimte in mag. En eenmaal daar willen we de bewoners ook blijven volgen. We hebben al gesprekken gevoerd met Paul Röhmer, de bedenker van Bogh Brother. “Als het technisch mogelijk is, dan krijg je dat bedrag met internationale uitzendrechten wel bijeen.” vertelde hij. (…) Kijk naar de Olympische Spelen in Londen. Het Internationaal Olympisch Comité heeft alleen door de uitzendrechten al vier miljard verdient. Dat is 1 miljard per week. En ons programma duurt veel langer.’
Natuurlijk is dit alles groteske onzin. Lansdorp zal toch eerst miljarden moeten vinden om aan het bouwen en afschieten van robots te beginnen, voordat hij dat bedrag met wat voor rechten dan ook terug zal kunnen verdienen. En geen hond gaat hem zoiets voorschieten. Maar technisch valt er niet veel op af te dingen. Het is mogelijk dat robots eerst een goed geïsoleerde (mars is vreselijk koud) caravan kunnen bouwen, daar op mars. En een raket die mensen daar naartoe knalt: ook geen probleem. Lansdorp weet dat hij nooit zal kunnen beschikken over de bemanning die hij écht nodig heeft, mensen die hun leven lief hebben en rationeel denken. Die kijken wel uit.
Maar hij heeft volkomen gelijk als hij verwacht dat er mensen zijn die graag voor deze zelfmoordmissie tekenen. Stel je voor! Eerst winnen in The Voice, dan meedoen aan Big Brother op mars – kortom een paar maanden wereldberoemd. Daarna gaat het al snel richting vergetelheid, depressie en een vroege dood, maar dat is nu eenmaal een showbizzcarrière.
Een vroege dood, inderdaad. Lansdorp gaat een van de meest gruwelijke concentratiekampen scheppen die de aarde nooit heeft gezien. De kandidaten worden opgesloten in een stel ijzeren bunkertjes op een volstrekt dode planeet. Om de zoveel tijd zullen een aantal leden van hun baas de opdracht krijgen die volstrekt vijandige wereld te verkennen, want Lansdorp wil dat ze ‘ontdekkingen’ gaan doen. De rest zit op elkaar gepakt te wachten op niks. Er is niks te doen.
Of toch wel: kijken naar jonge sla. Lansdorp vertelt dat de marsbewoners in hun caravan ‘gewassen gaan verbouwen’. Dat wordt een heel karig, walgelijk, gekmakend dieet. Eén enkele misoogst en dat Big Brother verandert in The Hunger Games, waarbij wij op aarde getuige mogen zijn van de dodelijke strijd die zich daar op mars afspeelt. En uiteraard mogen gokken op wie als laatste opgevreten zal worden.
Bemande ruimtevaart was ooit een droom, science fiction. Dankzij de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog werd die droom realiteit. Maar nu de Koude Oorlog voorbij is, heeft geen enkele grootmacht nog zin in deze peperdure pr-stunts.
Wat resteert, zijn dromers die de ruimtevaart van weleer zo dolgraag voort zouden willen zetten. Koste wat kost. Dromers als Lansdorp. Die daarbij blijkbaar zijn morele kompas heeft verloren. Om die droom te verwezenlijken, zoekt hij wereldwijd zielige types die vrijwillig de dood ingaan. Die roem belangrijker achten dan het leven zelf. En door zulke losers aan de wereld te tonen, wil hij de miljarden verdienen.
Hij denkt dat er niets aan de hand is, want die mensen kiezen immers vrijwillig voor een einde op mars. En wat als ze spijt krijgen? Als er iemand doordraait? Bij Big Brother konden kandidaten eruit stappen, de vrijheid tegemoet. Eenmaal op mars is terugkeer onmogelijk, en buiten die godvergeten caravan wacht de dood.
Lansdorp lijkt nooit nagedacht te hebben over zijn morele verantwoordelijkheid bij een dergelijk project. Hij studeerde ooit werktuigbouwkunde in Twente. Mensen zijn voor hem blijkbaar ook een soort werktuigen.
