Als je aandacht nodig hebt, schrijf dan over de islam. Of je er ook blij van wordt, is een tweede. Het debat is namelijk sleets. Uitgekauwd. Steeds weer dezelfde reflexen, dezelfde drogredenen en dezelfde verhitte koppen. Nu de ChristenUnie het ‘islamdebat’ nieuw leven wil inblazen, omdat Wilders ‘toch wel een punt heeft’, ben ik er even klaar mee.
Volgens Paul Scheffer verloopt integratie –waar de islam een onderdeel van is- in drie fasen: van ontkenning via conflict naar acceptatie. Ook wel aan te duiden als: preFortuyn, postFortuyn en postWilders. We zitten nu duidelijk in de conflictfase, al vermoed ik dat we in het staartje zitten.
Ja, dat is wishful thinking.
En toch. Er hangt acceptatie in de lucht. Kijk even naar de grote spelers in dit debat. Ze zijn weg. Paul Scheffer heeft zijn blikveld naar Europa verlegd. Frits Bolkestein, hetzelfde. Pim Fortuyn is dood. Ayaan Hirsi Ali is een diva in Amerika. Paul Cliteur is stil. En zelfs Geert Wilders spuugt nog maar zelden zijn gal uit over een hoofddoekje hier of daar. Kortom, het debat is dood. Dat een klein groepje clowns uit België aandacht krijgt omdat ze de sharia wil invoeren, is een laatste stuiptrekking. Het is over. Wie goed kijkt, ziet de deur naar acceptatie al openstaan.
Een goed voorbeeld is Ahmed Marcouch. Vroeger hoefde hij zijn vinger maar op te steken of hij stond op alle voorpagina’s. Nu doet hij nog dapper mee, met boetes voor mensen die vrouwonvriendelijke dingen uitkramen, maar zijn hoogtijdagen zijn echt voorbij.
Goh. Gek idee. De acceptatie. Blank en zwart die elkaar accepteren. Gelovig – ongelovig. Ze houden niet van elkaar, maar ze begraven de strijdbijl. Ze respecteren elkaar. Het is wachten op het laatste definitieve boek. In die zin zou het mooi zijn als Bolkestein en Scheffer dat schrijven. Aan hen zijn we schatplichtig. Zij waren de eersten. Aan hen het laatste hoofdstuk, alvorens we vrolijk met elkaar dansen, omdat er geen verschillen zijn. Oh nee. Er zijn wel verschillen, maar we accepteren het.
Vandaag schreef Toine Heijmans al in de Volkskrant dat hij de ideale man had gevonden om in deze campagne de politieke interviews te doen als hij terug is uit Londen: Mart Smeets. Uitstekend idee. Laat ik daarin meegaan en ook vragen of Mart Smeets het laatste integratiegesprek voert. ‘Vandaag heb ik aan tafel twee geïntegreerde Nederlanders, dames en heren. Gekke Nederlanders. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.’
