“Jij begint altijd weer over Bob Spaak, maar die tijden zijn allang voorbij”, sputterde arme Tom toen hij weer op zijn kop kreeg van zijn vaders Mart en Theo Reitsma. De twee wijze oude heren vonden, op de bank bij voorzichtige Henry, dat Tom beter naar huis kon gaan. Over Oranje viel verder weinig te melden en Mart leerde ooit dat dat er dan gezwegen moest worden. “Tom blijft toch wel op zijn post staan”, zei Reitsma ironisch na zijn bijdrage waarop Ton, op een ingehouden manier, woedend werd. Hij implodeerde en we zagen het gebeuren. “Mensen willen iets over Oranje horen en daar zorgen wij voor.”
Ik begreep niet helemaal waar die mannen zich druk om maakten. Gelukkig begon na de uitzending op Nederland 3 direct het beetje erudiete mediaprogramma ‘analisten analyseren analisten’. Daar werd het Hilversumse relletje, op een Volkskrant-achtige wijze, dus met helicopterview, Oudhollands van duiding voorzien. Lekker.
“Goede vraag Claudia. Wat we daar zagen was geen Villamedia-achtig dingetje wat alleen mensen met bruine colbertjes op Mephistoschoenen snappen, maar een klassieke ruzie van een zoon die het helemaal gehad heeft met zijn conservatieve vader. Goed van je om in de aankondiging even subtiel naar Rik Nieman te verwijzen, maar deze strijd gaat iets verder, is gelaagder. Een belangrijke rol is weggelegd voor de maandagvergadering; de wekelijkse bijeenkomst bij Studio Sport waarin het sportweekend werd nabesproken door journalisten en bazen. Journalistiek gezien waren mannen als Smeets en Reitsma daar jarenlang sfeerbepalend. Zij zijn natuurlijk een beetje van de oude stempel: feiten moeten kloppen, niet teveel zelf in beeld en taalkundig niet teveel frivoliteiten. Ik heb wel eens gehoord dat die sessies aardig uit de hand konden lopen.”(….)
“Goed dat je even doorvraagt over de verhouding tussen Tom en Mart, Claudia want die twee zitten inderdaad in twee kampen. Tom is niet vies van een beetje theater, houdt ervan om de sport een beetje extra op te poetsen, om het allemaal iets mooier te maken terwijl Mart zijn ijdelheid een beetje heeft afgeleerd door de mannen van de oude generatie. En dus kreeg Tom elke maandag op zijn kop omdat hij het leven iets mooier had geschetst dan het was. Als Oranje een keertje had gewonnen en Tom enthousiast was tegen analist Johan Cruijff dan zei Mart altijd dat het wel twee tikkies minder mocht.”(…)
“Dat heb je aardig onthouden inderdaad; ooit zei Tom ergens dat Mart er vooral voor Mart was en toen spraken de mannen een tijdje niet meer met elkaar. En je zat zelf met Matthijs bij de mannen aan tafel en toen werd het direct ruzie. Natuurlijk was Tom boos toen Smeets Studio Sport daar ‘degelijk’ noemde terwijl hij zelf alle frivoliteiten en eventuele vrolijkheid van Tom tegenhield. Ze liggen elkaar gewoon niet goed, misschien wel omdat ze meer op elkaar lijken dan ze denken. Weet je wat Tom – op Harry Mulish niveau – zei gisteravond om een uur of elf? Tom zei: jarenlang heb je me verteld hoe ik me moest gedragen bij vreemde mensen, dat ik altijd u moet zeggen en welke vrienden ik mee naar huis moet nemen. Maar ik ben nu in de vijftig en kan zelf ook wel beslissen. Hij zei eigenlijk heel hard: LAAT ME LOS, PA.”
