Het is terecht dat u onbehagen voelt ten aanzien van mij. Sterker nog: U mág dat voelen. Het is begrijpelijk ook. Want waarom pas ik mij niet aan u aan? Ik heb geen last van u, maar u wil zeer zeker ook geen last van mij hebben! Misschien zit die buitenlandse ziekte ook wel in mij, u weet maar nooit. En blijft uw buurt wel uw buurt, met zo veel van mijn soort in uw land? Dat is geen populisme, dat is uw verwarring en onzekerheid in deze barre tijden van vrijheid (bah!) en individualisme (getsie!).
Cavia
Maar niet getreurd: Maxime Verhagen gaat u serieus nemen! Een katholiek neemt bij voorkeur alleen kleine kinderen serieus, als niemand kijkt in de slaapzaal van het seminarie, maar die tijden zijn dus voorbij. Maxime beseft: Ik heb een electoraal goudmijntje de gevoelens van de kiezer te lang verwaarloosd. En zoals het een goed katholiek betaamt, doet hij boete. U, kiezer, bent in de war. U mist het verenigingsleven van vroeger, u ontbeert zekerheden die altijd zo vanzelfsprekend leken en
Het levensbeschouwelijke kompas dat wij van huis uit meekregen, heeft plaatsgemaakt voor een vrijheid die vaak meer beangstigt dan bevrijdt.
Daar staat u dan, radeloos met uw vrijheid en zonder kompas. Als een verdwaasde cavia losgelaten in een stadspark aan de vooravond van de Grote Vakantie hebt u weliswaar de wind in de haren en het groene gras onder de pootjes maar bent u weerloos en meer geketend door angst dan u ooit was op uw laagje stro in uw hok.
Te bescheten
Vanuit die angst vindt u allochtonen zoals ik eng, vies en onwenselijk. Is ook weer zielig, want behalve dat ik het baantje van uw zoon inpik ben ik best wel een model-allochtoon. Ik spreek Nederlands, hou me aan de wet, maak nooit vieze kookluchtjes in het trappenhuis en ik hoef geen subsidie. Ik denk eigenlijk dat u vooral het criminele, onaangepaste tuig zat bent, dat draaideurcrimineelt dat het een aard heeft onder toeziend oog van de Kamerbrede Nederlandse politiek van de afgelopen pakweg dertig jaar. Ik denk ook dat u helemaal niet beangstigd bent door de vrijheid die het wegvallen van het geloof u biedt, maar dat de labbekakkige houding van politici u de strot uitkomt.
Maargoed, ik hou mijn mond maar, ik ben ook maar een allochtoon. Als Maxime denkt dat u te bescheten bent om zelf een koers uit te zetten zonder ‘levensbeschouwelijk kompas’, als Maxime u houdt voor een tokkie die verheugd achter populisten aan marcheert om de kilte van het verfoeilijke individualisme op afstand te houden, als Maxime meent dat u weer gelukkig en tevree zult zijn zodra zijn CDA u onder haar vleugels neemt en u weer gemeenschapszin, richting en duiding gaat geven, dan zal hij wel gelijk hebben.
Gezellig doen
En dus gaat Maxime hoppa, op de knietjes en zegt: “Vergeef ons. Wij hadden beter naar u moeten luisteren in plaats van u in de armen van het populisme moeten drijven. Kom nou maar weer terug, dan maken we van het CDA weer een mieterse club en rammen we als de verkapte missionarissen die we zijn het geloof weer door uw strot bieden wij u principes en duiding in plaats van plat populisme!”
Zult u dan weer een beetje gezellig doen over ons allochtonen? Alstublieft? Cut me some slack, het is een enorm rottige timing om uitgerekend nu (oma bedánkt!) allochtoon te worden, ik moet mijn biculturele identiteit gaan vinden en dat kán gepaard gaan met wat aanpassingsproblemen. Hou de buurtvaders stand-by en stem op een partij met principes!
