Marktplaats is een rare plek om rond te hangen. Ik kwam er nooit, totdat we gingen verbouwen en er een paar spullen over waren. De schuur moest leeg omdat er van alles uit het huis in moest en dus besloten we dan maar eens de wereld van marktplaats te betreden. Als eerste ging de bakfiets erop. Daar zal heel feministisch Nederland wel blij om zijn, want de bakfiets roept in bepaalde kringen nogal wat agressie op. Zeker in combinatie met een kruidentheetje.
Anyway, het ding ging online en ik heb direct de klassieke fout gemaakt om mijn telefoonnummer te vermelden. Binnen twee minuten stond het ding niet meer stil.
Ik heb hem verkocht aan een ontzettend lieve man die hem voor zijn dochter wilde hebben om op te knappen en daarna cadeau te doen voor haar verjaardag. Ik ben gevoelig voor verhalen. Ze had net een scheiding achter de rug, kon geen auto meer betalen, maar moest toch al die kinderen en boodschappen steeds heen en weer vervoeren. Verkocht. Een uur later belde er iemand die mij het dubbele bood van wat ik had afgesproken. Nou is bij mij afspraak gewoon afspraak, maar er moest nog meer worden verkocht en dat ging ik toch even anders aanpakken. Een beetje geduld kon geen kwaad. Die telefoon ging ertussenuit.
De crosstrainer, die was ook aan de beurt. Dat was inmiddels een veredelde kapstok geworden, stond gigantisch in de weg en moest het huis uit. Ik verwijderde het telefoonnummer en knalde hem erop. Ik kreeg direct een mail. Van Harry. Harry bleek uiteindelijk Serkan, maar dat verkoopt schijnbaar niet goed. Een Turk die spullen bij je komt halen vinden mensen blijkbaar heel erg eng. Discriminatie op Marktplaats is ook een onderzoek waard. Serkan bood mij een mooi bedrag en zou het ding ’s avonds met zijn vader komen halen. Vijf minuten later ging de telefoon. De man die mij belde had de bakfiets ook willen hebben en beschikte dus toch over mijn telefoonnummer. Ik kreeg een college onderhandelen. Hij vond dat ik makkelijk onder de deal met Serkan uitkon, want hij bood toch zeker 25 euro meer? Ik legde hem uit dat ik afspraak afspraak vind, maar hij vond mij duidelijk een mevrouwtje. Een mevrouwtje dat er niets van begreep. Hij begon op mij in te praten en was niet meer te stoppen. Mijn beleefde “Ik beslis echt zelf aan wie ik wat verkoop” en “Misschien is het tijd dat ik nu ga ophangen, want u begint nu onbeschoft te worden” waren aan dovemansoren gericht. Ik heb de verbinding verbroken. Hij heeft mij nog 15 keer gebeld.
Er is meer op het net gegaan. En ik heb veel Peters en Marken gesproken die in het echt dus Mehmet en Yousouf blijken te heten. Reageren ze onder hun eigen naam, dan krijgen ze vaak geen respons. Peter en Mark wel, die krijgen altijd antwoord. Ik heb ook geleerd dat niet reageren mag. Ik ben gewoon te beleefd aan het hele gedoe begonnen. Een bijna nieuwe stoomoven voor 250 euro is niet duur. Als iemand dan mailt “Ik vindt hum veeslte duur. Maak eens een goeie preis?” dan hoef ik daar dus helemaal niets mee te doen. Ik word volleerd onderhandelaar. Nu moet ik alleen nog die oven kwijt, een salontafel, straks een tafel met 8 stoelen en een hele lelijke kapstok. Maar ik ga er vol in. Zo goed als nieuw, door een oud vrouwtje gebruikt. En iedereen mag onder eigen naam reageren.
