In een toespraakje op de uitreiking van de Golden Globes maakt Meryl Streep er onlangs weer gewag van: Donald Trump zou een gehandicapte verslaggever van de New York Times belachelijk hebben gemaakt door hem met woord en gebaar te imiteren. Ik ben geen groot aanhanger van Trump, maar ik ben nog veel minder gecharmeerd van nepnieuws, en dit verhaal valt in die categorie. Het Democratische kamp blijft het voorval met niet aflatende ijver en te pas en onpas van stal halen, maar het is, op meerdere niveaus, onjuist.
Om te kunnen begrijpen wat hier aan de hand is, moeten we terug naar 2015. Op 21 november van dat jaar refereerde Trump in een toespraak aan Amerikanen van Arabische afkomst die stonden te juichen toen de Twin Towers vielen: “There were people that were cheering on the other side of New Jersey, where you have large Arab populations. They were cheering as the World Trade Center came down. I know it might be not politically correct for you to talk about it, but there were people cheering…as those buildings came down. And that tells you something…”, zei hij een dag later tegen in een interview met de tv-zender ABC. De Washington Post pikte dit op en publiceerde een artikel waarin Trumps claim naar het rijk der fabelen werd verwezen. Trump, op zijn beurt, duikelde echter een artikel van diezelfde Washington Post op, die op 18 september 2001 publiceerde:
“In Jersey City, within hours of two jetliners’ plowing into the World Trade Center, law enforcement authorities detained and questioned a number of people who were allegedly seen celebrating the attacks and holding tailgate-style parties on rooftops while they watched the devastation on the other side of the river.”
De auteur van dit stuk was Serge Kovaleski. In een poging om de schade te beperken zocht de Washington Post Kovaleski op (die inmiddels bij de New York Times werkte) en liet het volgende optekenen:
Kovaleski: “I certainly do not remember anyone saying that thousands or even hundreds of people were celebrating,” said Serge Kovaleski, one of the reporters. “That was not the case, as best as I can remember.”
Kort daarop, tijdens een toespraak in South Carolina, gebruikte Trump dit voorval om aan te tonen hoe onbetrouwbaar sommige kranten en verslaggevers zijn. Hij parafraseerde Kovaleski en maakte daarbij armbewegingen om te benadrukken dat Kovaleski zich ergens onderuit probeert te wurmen:
Het lijkt erop of hij iemand nadoet die spastisch is, met name omdat de Amerikaanse mainstream media ogenblikkelijk een foto publiceerden waarop te zien was dat Kovaleski een, in de volksmond, “Softenon-arm” heeft. Kovaleski’s aandoening heet arthrogrypose, dat een vergroeiing veroorzaakt, maar zeker geen spasmes of tremoren. Kovaleski praat volkomen normaal en zijn arm maakt geen vreemde bewegingen. Trump imiteerde Kovaleski dan ook niet, maar voerde slechts iemand ten tonele die zich betrapt voelt op een onwaarheid en zich eronderuit probeert te kletsen. Sterker: Trump wist waarschijnlijk niet eens van Kovaleski’s arm, want de foto waarop die te zien is, verscheen zoals gezegd pas in de pers na Trumps toespraak in South Carolina. Hieronder is te zien dat hij dezelfde pose aanneemt terwijl hij Ted Cruz op de hak neemt:
https://youtu.be/M4604reEqk0
In dezelfde toespraak waarin hij zogenaamd Kovaleski met zijn handicap schoffeert, maakt hij trouwens ongeveer dezelfde ongecontroleerde bewegingen terwijl hij een Amerikaanse generaal parafraseert, die niet weet hoe hij op een vraag over ISIS moet reageren.
Nogmaals: Donald Trump is niet mijn vriend. Maar de waarheid is, dat de Washington Post zich in haar hemd gezet voelde door Trump, omdat hij haar, ja, in haar hemd zette. Om de aandacht van die faux pas af te leiden kwam het goed uit dat Kovaleski een handicap heeft. Maar Trump heeft noch Kovaleski, noch zijn handicap ooit belachelijk gemaakt.
Om met de nieuwe Rijdende Rechter te spreken: En zo zit het.
