“Bla bla bla” en dan volgt een woedend “GVD!”
Aan het woord is de Luxemburgse minister Asselborn. Hoewel, aan het woord; hij onderbreekt de Italiaanse minister Salvini. De aanvaring tussen de twee vond vorige week in Wenen plaats tijdens een besloten vergadering. Maar de Europese politici houden de giftige sfeer in de Unie allang niet meer geheim. Het incident ging viral via de Facebookpagina van de Italiaanse minister.
Het wantrouwen is groot, de sfeer is om te snijden. Immigratie is de splijtzwam en de reden voor de EU-top deze week in Salzburg. Maar nog meer dan dit grote onderwerp, is de onderlinge vijandigheid de bijl aan de wortel van de EU.
De ongebruikelijke en ondiplomatieke onderbreking door Asselborn staat niet op zichzelf. Op dezelfde dag omschreef Eurocommissaris Pierre Moscovici tegenover journalisten de Italiaanse regering als ‘kleine Mussolini’s’. En de Franse president Macron vergeleek deze zomer de regering in Rome met lepra. “Een ziekte die Europeanen krachtig zouden moeten bestrijden.”
Het mag duidelijk zijn dat de Italiaanse populisten door een deel van het politieke establishment in Europa als uitschot worden gezien en ook als zodanig worden behandeld. Achter gesloten deuren en openlijk in de pers.
Niet alleen de Italiaanse regering wordt gezien als gajes. Ook die van Polen en Hongarije. Wegens het ondermijnen van de rechtsstaat en om hun houding tegenover immigratie. Samen met Tsjechië en Slowakije vormen Polen en Hongarije het clubje ‘xenofobe’ lidstaten, dat niet meedoet aan het opnemen van migranten uit het Afrika en het Midden-Oosten.
Het verbale geweld dat daarbij gewoon geworden is hoorden we de afgelopen dagen ook uit de mond van Guy Verhofstadt. De voorman van de Europese liberalen noemde de Hongaarse premier Orban (met een kleine omweg) ‘een neo-fascist‘. Verhofstadt heeft zijn woede over Orban ook opgeschreven in een opiniestuk op de website van CNN. Daarin roept hij zelfs de VS op om Orban te stoppen.
Een Europarlementariër die de Amerikanen vraagt in te grijpen in de EU door een gekozen premier te….ja wat precies, Guy Verhofstadt?
Los van de wanhopige indruk die scheldende mensen maken, is het de vraag hoe de ramkoers van deze politieke zwaargewichten gaat uitpakken. Beogen zij iets met hun razernij of zijn het alleen emoties en onmacht die een weg naar buiten zoeken?
Polen en Hongarije straffen met minder geld uit Brussel kan. Maar ik betwijfel of het helpt tegen de achtergrond van een veel groter politiek en maatschappelijk verschil van mening: de opname van migranten en het verzet bij de oostelijke lidstaten tegen de multiculturele samenleving.
De EU heeft zijn immigratiebeleid niet op orde. Daar ligt een direct verband met het groeiende aantal Europese burgers dat populistische partijen aan de macht helpt. Zeggenschap over wie wel en wie niet het land binnen mag speelde ook bij het brexit-referendum een belangrijke rol.
Kortom, de EU zit opgescheept met de gevolgen van het eigen falen. Om die reden is de vijandigheid tegenover de collega’s elders in de Unie misplaatst. Met het dedain, de rancune en de onverzoenlijkheid van Verhofstadt en Macron is de onttakeling van de Europese Unie in volle gang.
Deze column werd eerder gepubliceerd op RTLZ.nl.
