Eindelijk durf ik het te zeggen: Mijn grote broer is verslaafd en reageert dat af op mij. En ik? Het vreemde gedrag zag ik wel, maar was niet erg genoeg om er iets aan te doen. Iedere keer werd het iets erger. Zonder het door te hebben, beheerst het inmiddels ieder aspect van mijn leven. Mijn grote broer heeft een observatieverslaving. Dat betekent dat hij mij wil beschermen en verzorgen. Het is niet dat ik erom vraag, maar hij doet het gewoon. Iedere dag weer opnieuw en iedere keer krijg ik te horen hoe hard ik het nodig heb. Terroristen, grote criminelen en pedofielen bedreigen mij iedere dag weer opnieuw.
Dus moet ik altijd om mij heen kijken op het station, bang zijn voor vreemde mensen en vooral bij het minste of geringste denken dat er nu echt een terroristische aanslag gaat plaats vinden. Ondertussen let mijn grote broer ook op. Hij analyseert daarom mijn bankrekeningen, mijn reisgedrag, mijn belgedrag, met wie ik e-mail en ga zo maar door. Het broederlijk toezicht is redelijk compleet en dat doet hij voor een heel land.
Maar net als bij iedere verslaving is het nooit genoeg. Vorig jaar bleek dat grote broer in het diepste geheim computers voorzag van malware en drones aanslagen laat plegen op basis van GSM-gegevens. Nu blijkt zijn zorg zover te gaan dat hij ook vertrouwelijke communicatie probeert te kraken. Ik krijg bescherming op momenten dat ik het niet wil: Skype gesprekken worden gedecrypt, er zijn technieken om vertrouwelijke bedrijfsverbindingen te kraken en tot overmaat van ramp probeert hij ook vertrouwelijke informatie via mijn browser te lezen.
Mijn grote broer gaat daadwerkelijk zover om plaats te nemen in commissies om internet te beveiligen en juist protocollen zo te verzwakken dat ze weer te kraken zijn. In de drang om mij te beschermen, word ik blootgesteld aan cybercriminelen die nu precies hetzelfde kunnen doen. Langzaam voelt het of mijn broer alle keuzes voor mij maakt en ik niet eens mag weten dat die keuzes zijn gemaakt.
Inmiddels heeft de verslaving zulke radicale vormen aangenomen dat de informatiehonger draait om andere doelen dan pedo’s en terroristen. Inmiddels luistert mijn grote broer met succes overheden, energiebedrijven, financiële instellingen en luchtvaartmaatschappijen af (PDF, pagina 17). Van het oorspronkelijke plan lijkt niets over. De observatieverslaving is hem boven het hoofd gegroeid.
Ook wordt steeds duidelijker dat het observeren ook regelmatig voor mijn grote broer heel persoonlijk is. Het gedrag richt zich ook tegen andere familieleden en recentelijk werd ook duidelijk dat mijn grote broer aan het gluren is geslagen.
Net als bij iedere andere verslaafde kan mijn grote broer het probleem niet erkennen. In tegendeel wie erop wijst, worden door hem aangevallen en zwartgemaakt. Als het moet klaagt mijn grote broer zelfs critici aan. Mijn grote broer beschermt gelukkig klokkenluiders, maar eigenlijk wordt niemand als klokkenluider erkend.
Aan vluchten durf ik niet te denken, want een bijverschijnsel aan de verslaving is het hebben van zoveel informatie dat iedereen is te vinden. Wie mijn grote broer te boos maakt, komt op gevaarlijke lijsten.
Er is nog iets hoop, omdat mijn grote broer erkent dat soms iets aan zijn informatieverslaving (PDF) ontkomt en dat het niet te kraken. Veel van die software is open source en dus controleerbaar. Dat biedt hoop net als het feit dat ik nu bewust ben van het probleem. Dat is de helft van de genezing. Jammer is dat mijn broer dat ook weet en ook dat observeert.
Hopelijk begint het afkicken voordat er een overdosis volgt.
